زنانى را كه طلاق مىدهيد در همان منزلى كه بر حسب توانائى خود در آن مىنشينيد سكنى دهيد و به منظور در تنگنا نهادن آنان به آنها ضرر نرسانيد و اگر داراى حملند نفقهاشان را تا زمان وضع حمل بدهيد و اگر بچه شما را شير دادند اجرتشان را بدهيد و با يكديگر به خوبى و خوشى مشورت كنيد و اگر درباره اجرت سختگيرى كرديد زنى ديگر آن كودك را شير دهد و بايد مرد توانگر بقدر توانگريش و مرد فقير به اندازه توانائيش و خلاصه هر كس از آنچه خدا به او داده انفاق كند چون خداوند هيچ كس را بيش از توانش تكليف نمىكند و خدا بعد از هر سختى گشايشى قرار مىدهد. (1 الى 7)
«مواعظ» چه بسيار قريهها كه مردمش از دستورات پروردگارشان سرپيچى كردند و فرمان پيامبران او را گردن ننهادند و در نتيجه ما آنها را به حساب سختى محاسبه كرديم و آنها را به عذابى عجيب گرفتار ساختيم.
آن مردم وبال سرپيچىهاى خود را چشيدند و عاقبت امرشان خسران شد تازه اين عذاب و خسران دنياى آنان بود و خدايتعالى براى آخرت آنان عذابى سخت تهيه ديده پس اى مؤمنين خردمند از خدا بترسيد، همان خدايى كه كتابى و مايه تذكرى برايتان نازل كرده و رسولى فرستاده تا آيات خدا را براى شما بخواند، آياتى كه روشن و واضح است تا خداوند آنهايى را كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام مىدهند را از ظلمت بسوى نور هدايت كند و كسيكه به خدا ايمان مىآورد و عمل صالح انجام مىدهد خدا او را به بهشتهايى داخل مىكند كه نهرها از زير درختانش جارى است. آنها در بهشتهائى جاودانه مسكن مىگيرند و تا ابد در آن خواهند بود و خداوند رزق چنين كسانى را چه نيكو قرار داده است.
خداونديكه هفت آسمان و مانند آن هفت زمين را بيافريد و امر او در بين هفت آسمان و هفت زمين نازل مىشود تا معلوم گردد كه خدا بر هر چيزى توانا است و اينكه خدايتعالى به هر چيزى احاطه علمى دارد. (7 الى 12)