اما در امروز، مؤمنان به كفار مىخندند، در حالى كه بر تختهاى مزيّن بهشتى نشستهاند و نگاه مىكنند و با خود مىگويند: آيا كفار پاداش اعمال خود را گرفتند؟ (34 الى 36)
(در مكه نازل شده و شامل بيست و پنج آيه است) به نام خداوند بخشنده مهربان در آن هنگام كه آسمان شكافته شود و تسليم فرمان پروردگارش شود، و سزاوار است كه چنين باشد، و در آن هنگام كه زمين گسترده شود، و آنچه در درون دارد بيرون افكنده و خالى شود و تسليم فرمان پروردگارش گردد، و شايسته است كه چنين باشد.
اى انسان تو با تلاش و رنج به سوى پروردگارت مىروى و او را ملاقات خواهى كرد و در پيشگاهش حاضر خواهى شد و كسى كه نامه اعمالش به دست راستش داده شده به زودى حساب آسانى براى او مىشود و با خوشحالى به نزد اهل و خانوادهاش باز مىگردد.
اما كسى كه نامه اعمالش پشت سرش داده شده، به زودى فريادش بلند مىشود كه اى واى بر من كه هلاك شدم و در شعلههاى سوزان آتش دوزخ مىسوزد، او در ميان خانوادهاش پيوسته از كفر و گناه خود مسرور بود، او گمان مىكرد كه هرگز بازگشت نمىكند.
آرى پروردگارش نسبت به او بينا بود. (1 الى 15)
سوگند به شفق، و سوگند به شب و آنچه را جمعآورى مىكند، و سوگند به ماه آنگاه كه بدر كامل مىشود كه همه شما دائما از حالى به حال ديگر منتقل مىشويد، پس چرا آنها ايمان نمىآورند، و هنگامى كه قرآن بر آنها خوانده شود سجده نمىكنند؟ بلكه كافران، پيوسته آيات الهى را تكذيب مىكنند، و خداوند آنچه را در دل پنهان مىدارند به خوبى مىداند، پس آنها را به عذاب دردناك بشارت ده ، مگر آنها كه ايمان آوردهاند و اعمال صالح انجام دادهاند كه براى آنها پاداشى است قطع نشدنى. (16 الى 25)