مسئوليّت پيامبر همان دعوت به سوى خدا از طريق صراط مستقيم و مسئوليّت او از اين حدّ در نمىگذرد، امّا حساب مردم با پروردگار او و پروردگار خود است.
بىيقين، علم خدا بر آنچه در آسمانها و زمين است احاطه دارد، و براستى همه چيز نزد او در كتابى نوشته شده است كه پروردگار مرا نه گمراه مىكند و نه به فراموشى مىافكند، و اين كار بر خدا آسان است. زيرا ثبت و مسجّل كردن رويدادهاى جهان و متغيّرات و دگرگونيهاى آن و درج آنها در كتابى كارى است ساده. پس چون ساعت حساب برسد، دست تو خود كتابى است، و پوستت كتابى، و چشمت كتابى و آنچه در وجود توست كتابى گواه بر تو، آنچه مىكنى چون ذرّات غبار از ميان نمىرود، و با تمام اين احوال، مردمى را مىيابى كه به جاى خدا مردم ناتوانى ديگر از همانندان خود را مىپرستند و به بتهاى بشرى يا حجرى سر مىسپارند.
براى انسان سزاوار است كه از يكى از اين دو امر پيروى كند: يا از شريعت خدا پيروى كند و به فرمانها و بازداشتنهاى او گردن نهد، و يا از دانش پيروى كند (كه مآلا به همان وجه اوّل بر مىگردد- م.). پس كسى كه از هيچ يك از اين دو امر پيروى نكند به خود ستم كرده است، و كسى كه به خود ستم كند، آيا مىپندارد كه آن گاه بتهاى بشرى و حجرى شفيع و واسطه نجات او خواهند شد؟! در واقع آن بتها از هر نوع كه باشند بر ضدّ او خواهند بود و در دوزخ با او محشور خواهند بود، چنان كه خداى تعالى گفته است:
«إِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَها وارِدُونَ- شما و آن چيزهايى كه سواى اللَّه مىپرستيديد هيزمهاى جهنّميد. شما به جهنّم خواهيد رفت.»
و تو خود دامنه تعصّب و جانبدارى از باطل را نزد بندگان طاغوت مىبينى، چنان كه اثر انكار در چهرههايشان آشكار است ... آن گاه كه هر بار آيات بسيار روشن و واضح خدا بر آنها خوانده شود، چهرههايشان تيره مىگردد و درهم مىرود،