شديد پديدار مىشود تا آنجا كه ناظر گمان مىبرد كه مىخواهند از خشم به آن كسى كه اين آيات را بر آنها مىخواند حملهور شوند، گويى اگر اين آيات بر آن گروه خوانده نشود از قيام به مسئوليتهاى مندرج در آن آيات بر كنار مىمانند.
«قُلْ أَ فَأُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكُمُ النَّارُ وَعَدَهَا اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ- بگو: آيا شما را به چيزى بدتر از اين آگاه كنم؟ آتش. خدا آن را به كسانى كه كفر ورزيدهاند وعده داده است و آتش بد سرانجامى است.»
يعنى انحراف شما به آتش منتهى مىشود، و اگر تنها هشدار و تهديد آنها به آتش خوشايندشان نيست و نمىتوانند آن تهديد را تحمّل كنند، آيا مىپندارى كه خود آتش براى آنها خوشايند است و مىتوانند حرارتش را تاب بياورند؟.
[73] «يا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ يَخْلُقُوا ذُباباً وَ لَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَ إِنْ يَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَيْئاً لا يَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَ الْمَطْلُوبُ- اى مردم، مثلى زده شد. بدان گوش دهيد.
كسانى كه آنها را به جاى اللَّه به خدايى مىخوانيد، اگر همه گرد آيند هرگز مگسى را نخواهند آفريد و اگر مگسى چيزى از آنها بر بايد بازش نتوانند ستاند. طالب و مطلوب هر دو ناتوانند.»
چنان كه از نظر علمى ثابت شده است هر گاه مگس چيزى را بخورد بىدرنگ از طريق تعدادى فعل و انفعالهاى شيميايى آن چيز به موادّى ديگر تبديل مىشود كه اين حشره از آنها استفاده مىكند و در اين صورت بازگرداندن آنها به حال اوّل محال است. بدين سان ناتوانى بشر هويدا مىشود كه نمىتوانند چيزى را كه مگس از آنان ربوده برگردانند، علاوه بر اين حجم مگس آن قدر كم و كوچك است كه دقيقترين دستگاهها نمىتواند موادّى را كه در درون شكمش جاى دارد تجزيه و آزاد سازد، با دانستن اين نكته كه موادّ قندى و كربوهيدراتى و پروتئينى از دو عنصر اصلى تشكيل مىشوند: اكسيژن و كربن، پس چون اين مواد در شكم مگس به عناصر اوليّه خود تحليل شود بر بشر محال است كه آن عناصر اوليّه را به صورت مادّه پيشين درآورد.