تنها راه به ايمان شناخت خداست، شناختى كه كرانههاى نفس را فراگيرد و به اعماق آن راه يابد.
ولى چگونه براى انسان كه آفريدهاى است ناتوان شعاع و عمل و تواناييهايش محدود است ممكن مىشود كه آفريدگار توانمند مسلّط را بشناسد؟! «11» ما نمىتوانيم خدا را بشناسيم مگر آن كه خود را بشناسيم. در دعا آمده است «بار الها تو را به تو شناختم، و تو مرا به خودت راه نمودى، و اگر رهنمايى تو نمىبود در نمىيافتم كه تو چهاى» خداوند سبحان خود را به ما هنگامى شناسانده است كه گاه در آيات و نشانههاى هستى كه انسان نيز خود يكى از آنهاست، و گاه در آيههاى قرآن با مفاهيمى كه در آنهاست، جلوهگر ساخته است، و اين بر انگيختن خردهاست به سوى مهمترين و ارجمندترين شناختها كه همان شناخت خدا باشد.
انديشيدن به مراحل گوناگون آفرينش انسان از پاره گلى، به نطفه، به لخته خونى، به پاره گوشتى تا آنجا كه بشرى درست اندام مىشود، پس از آن كه خدا روح در او دميد، و توشه خرد و اراده و ديگر اندامها را بدو داد و اين كه او رهسپار
11- به گفته مولوى بلخى: