هم چنان كه خداى را در آفرينش خود سنّتى است كه پيامبرانى بفرستد كه حامل مسئوليّت رهنمايى بشر باشند، يا در سر هر قرن و در هر منطقهاى مصلحانى را بفرستد، در مقابل آن سنّت اوست كه در برابر هر رهبرىِ حقّى رهبرى باطلى نيز قرار دهد، و جنبههاى منفى مردم آنها را ضدّ رهبرى مكتبى در يك قطب گرد مىآورد، و اين همان چيزى است كه مردم روز قيامت از آن بيزارى مىجويند و مىگويند:
«لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلِيلًا- اى كاش ما فلان كس را دوست نمىگرفتيم».
پس اينجا نظامى است و آنجا نظامى، اينجا گرد آمدنى است و آنجا گرد آمدنى، اينجا وابستگى و پيوندى است و آنجا وابستگى و پيوندى، و بر ماست كه هشيارانه خطّ خود را بر گزينيم.
همچنين همراه با ابراهيم نمرود است، و همراه با موسى فرعون، و همراه پيامبر گرامى ما گردنكشان قريش قرار دارند.
«وَ كَفى بِرَبِّكَ هادِياً وَ نَصِيراً- و پروردگار تو براى راهنمايى و يارى تو كافى است.»
همانا در زندگى دو خطّ متناقض وجود دارد كه همان خطّ حق و خطّ باطل است. براى آن كه بشر به اشتباه دچار نشود و راه درست را گم نكند و بعد بگويد:
اى پروردگار ما، براستى ما رهبرى حقّ را از رهبرى باطل باز نشناختيم، پروردگار ما بر عهده گرفته كه صفات هر يك از آن دو خط را بيان كند، و اين كار از طريق وحى او صورت مىگيرد كه اگر از آن پيروى كنيم به سوى حق هدايت مىشويم و به يارى خداى تعالى به يقين بر باطل پيروز مىگرديم.
[32] «وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ لا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً واحِدَةً- كافران گفتند: چرا اين قرآن به يكباره بر او نازل نمىشود؟ ...»
پس از آن كه تمام بهانههايشان شكست خورد، گفتند: ما از آن رو ايمان نمىآوريم كه اين قرآن به يكباره نازل نشده است، و اين امر دليل بر ناتوانى پيامبر