تفسیر هدایت

سیدمحمدتقی مدرسی

جلد 8 -صفحه : 483/ 478
نمايش فراداده

كردار و عمل است كه آنان را به درهاى بهشت مى‏رساند.

اگر در كردارى فروتنى و سر سپردگى براى خدا نباشد آن كردار سودى ندارد، و كسى كه بر كردار خود بدون فضل خدا حسابى بطلبد زيان مى‏بيند، پيامبر اعظم (ص) به سبب كردار خود وارد بهشت نمى‏شود، بلكه به فضل خداست و اگر خدا مردم را به اعمالشان حسابرسى كند يك تن وارد بهشت نمى‏شود.

«فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزاماً- شما تكذيب كرده‏ايد و كيفرتان همراهتان خواهد بود.»

وقتى مردم از خدا روى بگردانند و با دعا و لابه به درگاه او روى نياورند، بيگمان او بر آنان عذاب مى‏فرستد، و چنان كه در حديث آمده است:

«صدقه بلا را مى‏گرداند، و دعا قضاى استوار شده را باز مى‏كند».