كردار و عمل است كه آنان را به درهاى بهشت مىرساند.
اگر در كردارى فروتنى و سر سپردگى براى خدا نباشد آن كردار سودى ندارد، و كسى كه بر كردار خود بدون فضل خدا حسابى بطلبد زيان مىبيند، پيامبر اعظم (ص) به سبب كردار خود وارد بهشت نمىشود، بلكه به فضل خداست و اگر خدا مردم را به اعمالشان حسابرسى كند يك تن وارد بهشت نمىشود.
«فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزاماً- شما تكذيب كردهايد و كيفرتان همراهتان خواهد بود.»
وقتى مردم از خدا روى بگردانند و با دعا و لابه به درگاه او روى نياورند، بيگمان او بر آنان عذاب مىفرستد، و چنان كه در حديث آمده است:
«صدقه بلا را مىگرداند، و دعا قضاى استوار شده را باز مىكند».