خوارى و بيماريها و جنگها و زلزلهها و سيلها همه اينها دليل مسئوليت بشر است در برابر اعمالش تا بداند كه حسابى و باز خواستى هست.
ترازوى خدا دقيق است. در قيامت ميان اين گروه و آن گروه فرق مىنهد.
نگاهى به تاريخ به ما مىگويد كه چگونه خشم خدا به فاسقان مىرسد و آنان كه از آيات خدا اعراض مىنمايند چه سرنوشت شومى در پيش خواهند داشت.
در پايان سوره خداى تعالى آيات رحمت خود را مىآورد كه چسان آب را بر روى زمين جارى مىسازد تا گياهان بروياند و چارپايان بچرند.
همچنين آن گروه را كه در انتظار آيات روشن هستند تا با ديدن آنها ايمان بياورند بر حذر مىدارد و آنان را بيم مىدهد كه در روزى كه در صور دميده شود كافران را ايمان آوردنشان سود نبخشد.
سپس مؤمنان را به اعراض از ايشان و انتظار قيامت فرمان مىدهد، همان گونه كه كافران منتظر هستند، مگر جزاى اعمالشان را ببينند. اگر اعمالشان نيك بوده پاداش نيك در انتظار آنهاست و اگر بد بوده كيفر بد.