فضل و رحمت خداوندى نصيب صالحان شود هر گاه فضل و رحمت از جانب خدا باشد پس خوشا به حال انسان صالح.
در تفسير «براى خود پاداشى نيكو آماده كردهاند». از امام جعفر صادق (ع) روايت شده كه فرمود:
«عمل صالح بر صاحبش در رفتن به بهشت پيشى مىگيرد و در آنجا براى او همه چيز را آماده مىكند هم چنان كه خادم او بسترش را مىگسترد». «33»
آرى، خدا آنان را از فضل خود جزا خواهد داد و او كافران را دوست ندارد.
[46] سپس خداى تعالى بعضى از نشانههاى قدرت خود را در زندگى نشان مىدهد.
«وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ يُرْسِلَ الرِّياحَ مُبَشِّراتٍ- از نشانههاى قدرت او آن كه بادهاى مژده دهنده را مىفرستد.»
از نعمتهاى خدا نگاه مثبت است به زندگى. كسى كه به خدا ايمان دارد زندگى را چنان خواهد يافت كه گويى به روى او لبخند مىزند. از مشكلاتى كه بر سر راهش آيند به سهولت مىگذرد ولى كافر ابرى سياه و ستبر قلبش را در خود پوشيده. به نور خورشيد لبخند نمىزند و از نعم زندگى لذت نمىبرد. قرآن مىخواهد احساس جمال طبيعت را در ما برانگيزد تا به نگاهى خوشبينانه به زندگى بنگريم.
انسان فطرتا زيبايى را دوست مىدارد. مظاهر زيباى طبيعى غذاى گواراى روح حساس اوست. ولى اين احساس را گاه عقدههاى روانى و گرفتاريهاى روزانه و غرق شدن در طوفان اوهام و خواستها نابود مىكند.
ما به عاملى نياز داريم كه اين احساس را در ما بيدار كند و اين وظيفه ادبيات است.
آيات قرآنى عشق به زيبايى را در قلوب مؤمنان بر مىانگيزند و نمو مىدهند.
هم چنان كه گرايش به خير و فضيلت را نمو مىدهند. تا دلهاى مؤمنان در موكب
33- همان مأخذ، ج 4، ص 191.