تفسیر هدایت

سیدمحمدتقی مدرسی

جلد 10 -صفحه : 391/ 68
نمايش فراداده

فضل و رحمت خداوندى نصيب صالحان شود هر گاه فضل و رحمت از جانب خدا باشد پس خوشا به حال انسان صالح.

در تفسير «براى خود پاداشى نيكو آماده كرده‏اند». از امام جعفر صادق (ع) روايت شده كه فرمود:

«عمل صالح بر صاحبش در رفتن به بهشت پيشى مى‏گيرد و در آنجا براى او همه چيز را آماده مى‏كند هم چنان كه خادم او بسترش را مى‏گسترد». «33»

آرى، خدا آنان را از فضل خود جزا خواهد داد و او كافران را دوست ندارد.

[46] سپس خداى تعالى بعضى از نشانه‏هاى قدرت خود را در زندگى نشان مى‏دهد.

«وَ مِنْ آياتِهِ أَنْ يُرْسِلَ الرِّياحَ مُبَشِّراتٍ- از نشانه‏هاى قدرت او آن كه بادهاى مژده دهنده را مى‏فرستد.»

از نعمتهاى خدا نگاه مثبت است به زندگى. كسى كه به خدا ايمان دارد زندگى را چنان خواهد يافت كه گويى به روى او لبخند مى‏زند. از مشكلاتى كه بر سر راهش آيند به سهولت مى‏گذرد ولى كافر ابرى سياه و ستبر قلبش را در خود پوشيده. به نور خورشيد لبخند نمى‏زند و از نعم زندگى لذت نمى‏برد. قرآن مى‏خواهد احساس جمال طبيعت را در ما برانگيزد تا به نگاهى خوشبينانه به زندگى بنگريم.

انسان فطرتا زيبايى را دوست مى‏دارد. مظاهر زيباى طبيعى غذاى گواراى روح حساس اوست. ولى اين احساس را گاه عقده‏هاى روانى و گرفتاريهاى روزانه و غرق شدن در طوفان اوهام و خواستها نابود مى‏كند.

ما به عاملى نياز داريم كه اين احساس را در ما بيدار كند و اين وظيفه ادبيات است.

آيات قرآنى عشق به زيبايى را در قلوب مؤمنان بر مى‏انگيزند و نمو مى‏دهند.

هم چنان كه گرايش به خير و فضيلت را نمو مى‏دهند. تا دلهاى مؤمنان در موكب‏

33- همان مأخذ، ج 4، ص 191.