1 [فاطر]: فَطْر به معنى شكافتن و جدا كردن بخشى از چيزى است به نحو محسوس، و فاطر السّماوات به معنى آفريننده آنهاست.
(اين سوره دو نام دارد و نام ديگر آن الملائكة فرشتگان است و هر دو نام برگرفته از آيه اوّل اين سوره است.- م).
3 [فأنى تؤفكون]: يعنى چگونه از راه حق به گمراهى مىگراييد، از افك به معنى انصراف، و از آن رو افك را دروغ ناميدهاند كه انصراف كلام است از حقيقت به خلاف واقع.
هنگامى كه به ما يادآورى مىشود كه پروردگار ما ستوده است- ستوده به تمام ستودگيهاى گرامى و ارجمند- و گفته مىشود كه مگر نه او آسمانها و زمين را آفريده و بر عرش قدرت قرار گرفته، آن جا كه فرشتگان را رسولان و فرستادگانى (براى تدبير امور) ساخته است، در اين هنگام پروردگار ما را بدين حقيقت رهنمون مىشود كه زمام همه كارها به دست اوست، پس اگر در رحمتى را بر مردم بگشايد هيچ كس نمىتواند آن را ببندد و اگر از چيزى دريغ ورزد و خوددارى كند هيچ كس نمىتواند آن را بفرستد و روان سازد،