تفسیر هدایت

سیدمحمدتقی مدرسی

جلد 11 -صفحه : 534/ 143
نمايش فراداده

معناى واژه‏ها

62 [جبلا]: آفريدگان، خلقى.

66 [لطمسنا]: يعنى آنها را نابينا مى‏كرديم، گويند:

طمس على عينه، وقتى كه آن را محو كند چندان كه هيچ‏ اثرى از چشم برجاى نماند.

67 [لمسخناهم‏]: برگرداندن صورت به خلقتى زشت و نامتناسب مانند مسخ كردن به صورت بوزينگان و خوكان.

68 [ننكّسه في الخلق‏]: قوا و آفرينش او را ديگرگون مى‏كنيم، بعد از نيرومندى ناتوان و ضعيف، و پس از خردمندى بى‏خرد و گول، و پس از شادابى و طراوت پژمرده و بعد از دانشمندى نادان مى‏شود، و همچنين به حالت كودكى و ناتوانى باز مى‏گردد.

مرا بپرستيد كه راه راست اين است

رهنمودهايى از آيات

خدا پيمان خود را با آدميزادگان تأكيد كرده است كه شيطان را نپرستند زيرا او دشمنى است آشكار، و اين كه پرستش خود را تنها و تنها اختصاص به خدا، پروردگار جهانيان دهند تا بر راه راست باشند، (و دليل دشمنى شيطان اين است كه او:) آفريدگانى بسيار را گمراه كرده (چنان كه انحرافشان آشكار شده و خود به هلاكت رسيده‏اند و عبرتى براى ما شده‏اند)، امّا مردم بدين امر نمى‏انديشند و تعقّل نمى‏كنند (آن گاه پس از عذاب در دنيا، سزاوار آتش دوزخ شوند، و به آنها گفته شود:) به دوزخ درآييد، و در آتش آن سرنگون شويد و بمانيد، و در آن جا (امكان مجادله براى آنها نباشد بلكه:) خدا بر دهانهايشان مهر نهد، و دستهايشان را به سخن درآرد، و پاهايشان بر كارهايى كه كرده‏اند بر ضد آنها گواهى دهد.