94 [يزفّون]: در رفتن مىشتابند، زفّ به معنى شتافتن در رفتن براى رسيدن به مطلوب يا انتقام از دشمن و مانند آن است.
هنگامى كه قرآن حقيقت يا حكمى را براى ما بيان مىكند، بىدرنگ، تنها براى توضيح مثالهايى چند مىزند تا ابعاد حدود موضوع را نيز بيان كند، و اين بدان دليل است كه ذهن بشر قادر است الفاظ را بگيرد و آنها را از معانى حقيقى خود جدا سازد و نه تنها به الفاظى قشرى و بىاثر تبديل كند بلكه معنيهايى دور از معنى حقيقى بدانها بدهد.
پس براى آن كه بعضى مفسّران قشرى يا برخى از كسانى كه نفسشان از آنها مىخواهد كردارها و انحرافات مردم را توجيه كنند پا به ميدان ننهند كه قرآن بر حسب خواستها و آراء خود تفسير كنند، پروردگار ما در قرآن حكمتآموز هيچ كلمهاى را وانگذاشته مگر آن كه آن را با مثالهايى تاريخى توضيح داده كه انكار يا تبديل و تأويل آنها به غير مضمونهاى خود امكان ندارد.