2 [شقاق]: مخالفت، مشتق از شق، كه گويى او در يك شقّ و طرف و دشمن در شقّ و طرف ديگر است.
3 [و لات حين مناص]: اصل «لات» لا مىباشد، و تاء بر آن افزوده شده، به معنى ليس نيست، و «مناص» از النوص به معنى تأخّر است، گويند ناص ينوص چون تأخير كند و معنى مجموع عبارت اين است كه وقت ندا و استغاثه آنان وقت به تأخير انداختن عذاب و نجات از آن نيست.
7 [اختلاق]: دروغ و افترايى است كه اصلا پايهاى ندارد، كسى مطلبى را از هيچ مىسازد و بىدليل آن را مىتراشد.
13 [اصحاب الأيكة]: همان قوم شعيبند، كه «أيكة» يعنى درخت با شاخ و برگ انبوه و درهم پيچيده در كنارشان بوده است.