چون در سياق اين آيات بينديشيم بيگمان درمىيابيم كه بزرگترين هدفهاى آفرينش بشر همان يكتاپرستى و توحيد خداست، و توحيد بنده نسبت به پروردگارش تحقق نمىيابد مگر به سر سپردن به ولايت خدا و ولايت كسى كه خدا درفش ولايت را براى او بسته و بدو سپرده، و مردود شمردن نظيران و خداوارگانى كه به جاى خدا به پرستش گرفته شدهاند. امّا نمازگزارى تنها بدون سرسپردگى به فرماندهى و رهبرى شرعى، به راستى از جوهر عبادت و بندگى تهى است.
آيا ديدهاى كه طاغوتان و سركشان مانع نماز شوند؟
هرگز ... بلكه حتى بعضى از آنها را ديدهاى كه به ساختن مسجدها مبادرت مىكنند، و برپا شدن نماز بانبوهى در آن جا صورت مىگيرد، ولى خود به ناحق در زمين بزرگ خويشتنى و تكبّر مىكنند، آيا اين نمازشان شفيع آنها خواهد شد؟
هرگز ... زيرا آنها با خدا بر سر ربودن رداى شوكت او منازعه دارند و ولايت الهى را غصب مىكنند و مردم را فرا مىخوانند كه به جاى خدا آنان را بپرستند.