از مردم كسانى هستند كه از برترى پيامبران و اولياء بر ديگران به عزم و پرهيزگارى و علم و اجتهاد مبهوت و حيران مىشوند، و از آن رو مىپندارند كه ايشان پسران خدايند، و بدين سان به اتّكاء شفاعت ايشان گناهان در نظرشان سبك و ناچيز مىآيند. سوره الزّمر به مخالفت با اين باور فاسد مىپردازد تا صورت توحيد ناب و پاك را براى ما كامل سازد، پس از آن كه سوره الصّافات عقيده فاسدى را كه مىپنداشت فرشتگان پسران خدايند، و سوره (ص) خدايان دروغين سلطه و ثروت را درهم كوفتند. از آن جا كه محور ديگر عقايد فاسد كوشش براى گريز از مسئوليّتهاست، اين سوره آن موضوع را نيز با حجتهايى استوار بررسى و درمان مىكند و چون صاعقههايى سخت ژرفناى ضمير را مىلرزاند.