باب ارتياد المكان للحدث و السّنّة فى دخوله و الاداب فيه إلى الخروج منه‏(1)

بابى است در بيان مسائل طلب كردن جائى از جهت بول و غايط و طريقه حضرت سيد المرسلين در داخل شدن در بيت الخلاء و مستحباتى كه در آنجا مى‏بايد به جا آوردن تا وقت بيرون آمدن از آنجا.

حضرت رسول از همه كس احترازش از بول بيشتر بود

(قال الصّادق (صلوات الله عليه) كان رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) اشدّ النّاس توقّيا للبول و عن البول حتّى انّه كان اذا اراد البول عمد إلى مكان مرتفع من الارض او مكان يكون فيه التّراب الكثير كراهيّة ان ينصح عليه البول)(2)

حضرت صادق فرمودند كه حضرت رسول از همه كس احترازش از بول بيشتر بود يا بواسطه بول كه مبادا ترشح كند نهايت احتياط مى‏فرمودند تا آن كه هر گاه اراده بول مى‏كردند به جاى بلند مى‏رفتند يا به جايى كه خاك نرم بسيارى بود مى‏رفتند كه مبادا بول ترشح كند.

و اين حديث را شيخ در حسن كالصحيح روايت كرده است و كلينى به اسناد قوى از حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) روايت كرده است كه از جمله علم يا از علامات علم آدميست كه از جهت بول خود جائى طلب كند كه ترشح نكند.

و شيخ به اسناد قوى از سليمان جعفرى روايت كرده است كه شبى‏