اين مقدار تعفن ندارد كه فضله انسان دارد و حكمت الهى در اين تعفن آنست كه نظر به خست خود كند و تكبر و عجب را از سر بيندازد، و كبريا را مخصوص جناب اقدس او داند چنانكه اكثر اينها از ائمه معصومين (صلوات الله عليه) منقولست و از خوف تطويل ذكر آن اخبار نكردم.
(و لا يجوز للرّجل ان يدخل الخلاء و معه [او عليه] خاتم عليه اسم اللَّه، او مصحف فيه القرآن فان دخل و عليه خاتم عليه اسم اللَّه تعالى فليحوّله عن يده اليسرى اذا اراد الاستنجاء)(1)
و جايز نيست كسى را كه داخل خلا مىشود كه با او بوده باشد انگشترى كه بر آن اسم خداى تعالى باشد، يا نوشته كه در آنجا قرآن باشد اگر چه يك آيه باشد، پس اگر داخل شود و انگشترى كه بر آن اسم الهى باشد با خود داشته باشد پس مىبايد كه از دست چپ بيرون آورد در وقت استنجا چون استنجا بدست چپ مىكند و خوف رسيدن نجاست به آن هست.
و روايت نموده است شيخ طوسى بسند موثق از عمار كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) فرمودند كه جنب دست نمالد و مس نكند درهم و دينارى را كه اسم الهى بر آن باشد و استنجا نكند در حالتى كه انگشترى در دست داشته باشد كه اسم الهى در آن باشد، و جماع نكند هر گاه چنين انگشترى در دست او باشد، و داخل خلا نشود هر گاه در دست او باشد.
و به سندى ديگر قوى از آن حضرت (صلوات الله عليه) روايت كرده است كه از آن حضرت سؤال كرد شخصى كه اگر كسى انگشترى در دست داشته باشد كه اسم اللَّه بر آن باشد و خواهد كه داخل خلا شود چونست؟ حضرت فرمودند كه من دوست نمىدارم اين را گفت كه اگر اسم محمد بر آن باشد، گفت باكى نيست.
علما از اين فهميدهاند كه اگر اسم حضرت رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم)