است (صلوات الله عليهما)، و احتمالى دارد كه ابو الحسن امام رضا باشد اما بعيد است. و حضرت امام موسى (صلوات الله عليه) بسيار بعيد است.
و چون ظاهر شد كه حديث اوست طريق صدوق بكتاب او صحيح است و او را اگر چه در كتب رجال ذكر نكردهاند و ليكن صدوق ذكر كرده است در عيون كه او متكلم خراسان بود و نظير خود نداشت و مأمون او را حاضر ساخت كه با حضرت (صلوات الله عليه) مباحثه نمايد و بحث بسيار كرد و شيعه شد.
و محتملست كه پيشتر نيز شيعه بوده باشد و بواسطه مصلحت آن مباحثات را كرده باشد و ليكن بعيد است لهذا روايت او از حضرت امام موسى بعيد است، و بعد از آن هر مسأله كه داشت به خدمت حضرت امام محمد تقى، و امام على نقى، و امام حسن عسكرى (صلوات الله عليهم) مىفرستاد و استفسار مىكرد.
مجملا حديث او را حسن مىدانيم و ليكن اين حديث او مخالفت دارد با احاديث صحيحه كه در صاع و مد وارد شده است و صدوق در باب غسل و وضو چون از مستحبات است باين روايت عمل نموده است، و در باب فطر عمل به احاديث مشهور كرده است اگر چه احاديث مشهوره در باب وضو و غسل وارد شده است.
و ليكن محتملست كه مخير باشد آدمى ميان هر دو و از آن جمله شيخ رحمه اللَّه بسند صحيح از زراره از امام محمد باقر (صلوات الله عليه) روايت كرده است كه حضرت رسول خدا به يك مد از آب وضو مىساختند و به يك صاع آب غسل مىكردند و مدى يك رطل و نيم است و صاعى شش رطل يعنى به رطل مدينه كه يك رطل و نيم عراقى است پس صاع نه رطل عراقى باشد، و مد دو رطل و ربع عراقى باشد كه چهار يك صاع باشد.
و روايت كرده است بسند صحيح از محمد بن احمد بن يحيى الاشعرى