و در روايتى كالصحيح منقول است كه اگر در اثناى نماز كرم از كسى بيفتد حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) مىفرمايد كه نماز را تمام كند و وضوى او صحيح است اگر چه روايات عامه كافى است كه حضرت فرموده است كه غير از بول و غايط و باد و خواب هيچ چيز ناقض نيست.
(و كلّما خرج من الطرفين من دم و قيح و مذى و وذى- (1) و غير ذلك فلا وضوء فيه و لا استنجاء ما لم يخرج بول، او غايط، او ريح، او منىّ)(1)
و هر چه بيرون آيد از مخرج بول و غايط خواه خون باشد بشرطى كه خونى نباشد كه فضله باشد مثل اسهال دموى كه آن غايط است و ناقض، و هم چنين چرك يا مذى كه آب تنگى است كه بعد از نعوظ مىآيد، و هم چنين وذى كه عقيب بول آبى غليظ سفيد مىآيد و غير اينها نه وضو واجبست در آن و نه استنجا ما دام كه بول و غايط و باد و منى بيرون نيايد.
اما خون و چرك پس احاديث بسيار در آن وارد شده است و بعضى گذشت و اما مذى پس احاديث صحيحه و كالصحيحه بسيار در آن وارد شده است كه ناقض وضو نيست و پاك است مثل آب بينى و ازاله آن از جامه نمىبايد كرد و وضو را اعاده نمىبايد كرد.
و احاديث صحيحه در وضو و ازاله آن از جامه وارد شده است و محمولست بر تقيه يا استحباب و اولى وضو است و ازاله بر سبيل استحباب احتياطا و اما وذى و آن نيز مثل مذى است در تعارض اخبار و اولى وضو است و اظهر عدم وجوبست با طهارت.
(و قال عبد الرّحمن بن ابى عبد اللَّه للصّادق (صلوات الله عليه) اجد الرّيح فى بطنى حتّى اظنّ انّها قد خرجت فقال ليس عليك وضوء
(1). ودى. خ ل.