بودم كه شخصى گفت پدر و مادرم فداى تو باد به درستى كه مرا همسايه چند است و ايشان كنيزكان دارند، و خوش خوانى و سرود مىكنند و عود مىنوازند، و من بسيار هست كه داخل خلا مىشوم و نشستن را طول مىدهم كه صداى آن زنان و عود ايشان را بشنوم حضرت فرمودند كه ديگر چنين مكن آن مرد گفت كه و اللَّه من نزد آن كنيزكان نمىروم كه ايشان را ببينم به گوش خود صدايى مىشنوم چه ضرر دارد؟ حضرت فرمودند كه تو و اللَّه مگر نشنيده.
و در كلينى و بعضى از نسخ فقيه للّه أنت است يعنى تو مردى كه مىخواهى بنده خدا باشى مگر نشنيده كه حق سبحانه و تعالى چه مىفرمايد. و در بعضى نسخ للّه تب است يعنى از براى خدا توبه كن، و در بعضى يا للّه است كه از روى تعجب باشد چنانكه متعارفست كه عجم مىگويد كه خدايا ببين كه چه مىگويد مگر نشنيده كه ايزد تعالى در قرآن مجيد مىفرمايد كه به درستى و راستى كه فرداى قيامت از گوشها و چشمها و دلها همه سؤال خواهند كرد كه چرا چيزى چند را كه گفته بوديم مشنويد چون سازها و سرودها شنيديد.
و هم چنين هر چه نبايست شنيدن چون غيبت مؤمنان و بهتان بر ايشان، و سخنان بد و بيهوده چرا شنيديد آن چه را مىبايست شنيدن از سخنان خدا و رسول خدا و ائمه هدى و سخنان علما دينى للّه، و داد مظلومان و نصايح ناصحان و خير خواهان و امثال اينها را چرا نشنيديد.
و هم چنين چون حق سبحانه و تعالى نعمتى مثل چشم به تو عطا كرده بود و فرموده بود كه فَاعْتَبِرُوا يا أُولِي الْأَبْصارِ يعنى اى صاحبان بصر و بصيرتها عبرت بگيريد به آن كه تفكر كنيد در هر ذره از ذرات موجودات و بدانيد كه البته خالقى دارد كه آن را از كتم عدم به دايره وجود درآورده و در هر ذره و آثار صنع و قدرت و علم و حكمت خود جا داده و بدانيد كه امثال شما با اين عقل ضعيفى كه داريد نمىخواهيد كه شما را نسبت دهند به آن كه كارى بد كردهايد يا