محمد فرمودند كه هر چه آفتاب بر او مىتابد آن چيز طاهر است و در فقه رضوى مذكور است كه تطهير آفتاب مخصوص زمين و حصير و بورياست اما جامهها پس پاك نمىشود بغير از آب.
(و سال عامر ابن نعيم القمىّ ابا عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) عن المنازل الّتى ينزلها النّاس فيها ابوال الدّواب و السّرجين و يدخلها اليهود و النّصارى كيف يصنع بالصّلاة فيها فقال صلّ على ثوبك)(1)
و بسند حسن كالصحيح منقول است از ابن ابى عمير از عامر و از صدوق ظاهر مىشود كه كتابش معتمد اصحاب بوده است از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه گفت سؤال كردم از آن حضرت از منازلى كه در راهها مردمان فرود مىآيند و در آنجا بول اسب و استر و الاغ و سرگين اينها مىباشد و يهود و نصارى نيز فرود مىآيند چگونه در آنجاها نماز كنيم حضرت فرمودند كه جامهات را ببيند از و بر بالاى جامه نماز كن و اين محمول است بر استحباب چون احاديث صحيحه وارد است بر آن كه واجب نيست كه مواضع نماز غير پيشانى پاك باشد و آن كه لازمست كه موضع پيشانى پاك باشد حديثى صريح بر آن دلالت نكرده است و شك نيست كه احوط طهارتست و آن كه در اين حديث مذكور است كه نماز كن بر جامهات از جهت استحباب نظافت موضع نماز است و صريح نيست كه سجده بر جامه توان كرد مگر آن كه حمل كنند بر آن كه جامه پنبه يا كتان باشد چنانكه غالب اوقات در بلاد عرب پنبه و كتان مىپوشند و در حالت اضطرار سجده بر هر دو مىتوان كرد و تحقيقش خواهد آمد.
(و سال علىّ بن مهزيار ابا الحسن الثّالث (صلوات اللَّه عليه) عن الرّجل يصير في البيداء فتدركه صلاة فريضة فلا يخرج من البيداء حتّى يخرج وقتها كيف يصنع بالصّلاة و قد نهى ان يصلّى فى البيداء