باشد كه دزدان ببرند در اين صورت قصور ندارد كه در حالت نماز با او باشد و غرض از اين سؤال ظاهرا به اعتبار آنست كه چون دبه را غالبا از پوست استر و الاغ مرده مىسازند چنانكه مدار حال نيز بر اين است و چون از دست مسلمانان گرفته مىشود بحسب ظاهر شرع حكم به طهارت آن مىكنند پس چون توهّم نجاست هست اجتناب اولى است و با خوف تلف كراهت ساقط مىشود.
ديگر سؤال كردم از شخصى كه بعضى از دندانهاى او حركت كند آيا در حالت نماز مىتواند كند حضرت فرمودند كه اگر بحسب ظنّ او خون بيرون نيايد مىتواند كند و اگر خونين شود در اين صورت نماز را قطع كند و ازاله كند و از سر گيرد و اگر آب حاضر باشد و ممكن باشد ازاله بدون استدبار و بدون فعل كثيرى كه از هيئت مصلّى بيرون رود ازاله مىكند و از آنجا كه گذاشته است بنا مىنهد و عبارت احتمال دارد كه مراد مفهوم كلام سابق باشد باين معنى كه اگر گمان داشته باشد كه دهنش خونين مىشود صبر كند تا از نماز فارغ شود و دندان را بكند.
ديگر سؤال كردم از شخصى كه نماز كند و در آستين او پرنده باشد مانند كبوتر و مانع است بحسب ظاهر از حضور قلب حضرت فرمودند كه اگر ترسد كه اگر رها دهد به پرد و برود باكى نيست نگاه داشتن و الا نداشتن با خود بهتر است.
ديگر سؤال كردم از شخصى كه در بدنش ثالول باشد كه ثالولى مىگويند آن را و آن بمقدار نخود و كمتر و بيشتر در بدن بهم مىرسد و قالب اوقات ابريشمى بر ته آن مىبندند تا چند روز و مىافتد يا جراحتى در بدنش باشد آيا در حالت نماز مىتواند كه قطع كند ثالولى را يا بعضى از گوشت جراحت را بكند و بيندازد حضرت فرمودند كه اگر خوف نداشته باشد كه خون روان شود