باشد نقاب انداختن اولى است.
و حديث كالصحيح از احدهما (صلوات اللَّه عليهما) نيز منقولست كه جايز است با دهن بند نماز كردن و اين مطلق نيز محمولست بر مقيد و جواز منافات با كراهت ندارد بلكه بهتر آنست كه رو و پيشانى باز باشد هر چند سجده نكنند.
چنانكه منقولست در حديث كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) در شخصى كه نماز كند به سبب خوف بر دابّه با عمامه و ايما كند حضرت فرمودند كه موضع سجده كه پيشانيست بگشايد و ليكن ممكن است كه گشودن از جهت سجده باشد بر مانند مهر چنانكه خواهد آمد كه با ايما سجده كند بر مانند مهر و اللَّه تعالى يعلم.
(و سال رفاعة بن موسى ابا الحسن موسى بن جعفر (صلوات اللَّه عليهما) عن المختضب اذا تمكّن من السّجود و القراءة أ يصلّى فى خضابه فقال نعم اذا كان خرقته طاهرة و كان متوضّئا)(1)
و منقولست بسند صحيح از رفاعه كه گفت سؤال كردم از حضرت ابى الحسن امام موسى بن جعفر (صلوات اللَّه عليهما) از كسى كه رنگ بر ريش خود بسته باشد هر گاه پيشانى او باز باشد كه سجده تواند كرد و مانع از قرائت نباشد كه قرائت تواند كرد آيا با آن خضاب نماز مىتواند كرد حضرت فرمودند كه بلى اگر آن خرقه كه بر رنگ بسته است پاك باشد و وضو داشته باشد و اين دو قيد از آن جهت است كه بسيار است كه مساهله مىنمايند و خرقه نجس مىبندند چون آخر مىشويند مىگويند كه اگر نجس باشد ضرر ندارد و اين خرقه اگر چه ما لا يتم الصّلاة باشد نماز نمىتوان كرد در آن چون حنا تر است و حنا بلكه محاسن را نيز نجس مىكند بلكه بعضى دغدغه كردهاند كه هر گاه از حناى نجس رنگ بر دارد پاك نمىشود اگر چه اين دغدغه محض وسواس است و قيد دويم از