بن جعفر (صلوات اللَّه عليهما) انّهما سألاه عن الرّجل و المرأة يختضبان أ يصلّيان و هما مختضبان بالحنّاء و الوسمة فقال اذا ابرزوا الفم و المنخر فلا باس)(1)
و مرويست به اسانيد صحيحه از على بن جعفر و بسند صحيح از على بن يقطين كه سؤال كردند هر دو از حضرت امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) از مرد و زن كه خضاب كنند به حنا يا وسمه آيا با خضاب نماز مىتوانند كرد پس حضرت فرمودند كه اگر ظاهر سازند ايشان يعنى مردان و زنان و در تهذيب اذا ابرزا وارد است يعنى مرد و زن و اين اصح و اظهر است هر گاه ظاهر سازند دهن و بينى را تا قرائت توانند كرد يا خوب قرائت توانند كرد باكى نيست.
و در حديث حسن از حضرت امام رضا (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه از آن حضرت سؤال كردند كه آيا مرد خضاب بسته نماز مىتواند كرد هر گاه با طهر باشد حضرت فرمودند كه بلى و ظاهرا مراد از طهر طهارت از حدث و خبث باشد چنانكه گذشت.
و در حديث كالصحيح منقولست كه از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) پرسيدند كه چه وجه دارد كه جايز نيست مرد را كه نماز كند و بر شارب او حنا باشد حضرت فرمودند كه هر گاه خرقه بسته باشند نمىتواند قرآن و دعا را خواندن و در اين صورت حرام خواهد بود يا خوب نمىتواند خواند و در اين صورت مكروه خواهد بود پس احتياط در تركست مطلقا.
(و سال محمّد بن مسلم ابا جعفر (صلوات اللَّه عليه) عن الرّجل يصلّي و لا يخرج يديه من ثوبه فقال ان اخرج يديه فحسن و ان لم يخرج يديه فلا باس)(2)
و شيخ طوسى در صحيح روايت كرده است از محمد كه گفت سؤال كردم از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) از شخصى كه