صادق (صلوات اللَّه عليه) در مردى كه نماز واجب را گذارد و موى سر او را بافته باشند يا پيچيده باشند در ميان سر حضرت فرمودند كه نماز را اعاده مىكند و اكثر حمل كردهاند بر استحباب ترك يا كراهت فعل و استحباب اعاده نماز و احتياط ظاهر است چون ممكن است كه در واقع حرام بوده باشد و اعاده بر سبيل وجوب باشد مع هذا معارضى ندارد مگر برائت با اصل صحت و امثال اين اصول قابليت معارضه ندارد با حديثى كه كلينى حكم به صحت آن كرده باشد اگر چه ابن غضايرى مصادف را ضعيف شمرده باشد چون او نيز مجهول الحال است با آن كه از حسن صحيح است و او از اهل اجماع است و اللَّه تعالى يعلم.
(و روى زياد بن سوقه عن ابى جعفر (صلوات اللَّه عليه) انّه قال لا باس ان يصلّى احدكم فى الثّوب الواحد و ازراره محلولة انّ دين محمّد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) حنيف)(1)
و بسند صحيح منقولست از زياد ثقه از حضرت امام محمد باقر (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه باكى نيست كه شخصى نماز كند در يك جامه مانند پيراهن و مع هذا تكمهاى آن گشوده باشد كه اگر از گريبان خود نظر كند عورتش را تواند ديد به درستى كه دين حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) حنيف است يعنى مايل است از افراط و تفريط ساير اديان كه حكمت اقتضاى آنها كرده بود بسوى وسط.
چنانكه در مذهب حضرت موسى (عليه السلام) مناسب به حاجت يهودان بود كه كارها را بر ايشان تنگ كرده بودند كه از نجاست بول بدن خود را مقراض مىكردند و چون نصارى اكثر عباد و زهاد بودند مناسب حال ايشان آن بود كه اكثر چيزها را پاك مىدانند بلكه نجاست نمىباشد نزد ايشان و دين حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) وسط است چنانكه ظاهر است و اين عبارت نيز اشاره