جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه هر گاه پيشانيت را بر بلندى گذارى بر مدار از آنجا و ليكن بر زمين كش و ظاهرا سبب سر بر نداشتن آنست كه سجود مكرر مىشود عمدا.
و در صحيح از ابن مسكان از حسن بن حماد منقولست كه گفت به خدمت حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) عرض نمودم كه گاه هست به سجده مىروم پيشانى من بر سنگى مىخورد يا بر چيزى بلند روى خود را به جانب جائى كنم كه هموار باشد حضرت فرمودند كه بلى روى خود را بر زمين كش بى آن كه آن را بر دارى.
و ايضا از حسين بن حماد منقولست كه گفت از آن حضرت سؤال كردم از شخصى كه روى او به سنگريزه واقع شود حضرت فرمودند كه سر را بر دارد و محل سجده را خوب كند تا پيشانى او خوب قرار گيرد.
و در حديث صحيح از على بن جعفر منقولست كه گفت سؤال كردم از حضرت امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) كه هر گاه پيشانى شخصى در حال سجود به سنگريزه رسد و قرار نگيرد به زمين حضرت فرمودند كه حركت دهد پيشانى خود را و سنگ ريزه را دور كند از پيشانى تا قرار گيرد و سر بر ندارد و جمع به نحويست كه گذشت و ممكن است كه حمل بر تخيير كنيم در بعضى از صور و ليكن هر گاه تخيير خوب باشد ترتيب بهتر خواهد بود تا مخالفت اصحاب نكرده باشيم و اللَّه تعالى يعلم.
(و روى عمّار السّاباطىّ عن ابى عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) انّه قال ما بين قصاص الشّعر إلى طرف الانف مسجد فما اصاب الارض منه فقد أجزأك)(1)
و بسند موثق كالصحيح از عمار از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) منقولست كه فرمودند كه از رستنگاه موى سر تا طرف بين كه متصل است به