چنانكه متعارفست كه هر گاه شخصى رو به شخصى كند مىگويند كه فلانى متوجه جانب فلانى است در جواب گفتم كه بر تقديرى كه اين اطلاق بر سبيل حقيقت باشد قرينه معنى اول از آيه ظاهر است كه رو بعين كعبه محالست بعيد را در جواب فرمودند كه از اين جهت است كه اكثر باين طرف قايلند و غرض اين بود كه حرف ايشان فى الجمله صورتى دارد بر تقدير صحّت اين جوابها گفتهايم و بعد از آن فرمودند كه فلانى من رساله در تحقيق جهت نوشتهام آن را مطالعه كن و بعد از آن اگر شبهه باشد گفتگو كن و بحث باين منتهى شد مجملا آن چه از آيات و اخبار ظاهر مىشود آنست كه امر قبله بسيار سهل است و در بيان علامات نيز مذكور خواهد شد و نهايت دقتى كه توان كرد آنست كه سابقا در باب مواقيت مذكور شد و اللَّه تعالى يعلم.
(و من كان فى المسجد الحرام صلّى إلى الكعبة إلى أيّ جوانبها شاء)(1)
و كسى كه در مسجد الحرام باشد در نماز رو به كعبه مىكند بهر طرفى كه خواهد يعنى چنان نيست كه ملاعين اهل سنت كردهاند و هر طرف را نامزد يكى از مجتهدان اربع خود كردهاند كه حنفى رو به ميزاب مىكند و حنبلى محاذى آنها و شافعى رو بباب مىكند و مالكى در برابر آنها كه محض بدعتى است كه خود نيز قائلند كه ائمه اربعه ايشان نيز از اين خبر ندارند و تا اين مقدار خر نبودهاند كه چنين لا طايلى بگويند و اجماع امت است بلكه ضروريست از دين مسلمانان كه در مسجد بهر طرفى كه نماز كنند صحيح است با آن كه در روز جمعه كه حنفى نماز جمعه مىكند از چهار طرف كعبه حتى در كوههاى دور مكه معظمه كه خانها بر آن ساختهاند و كعبه مشاهد است همگى نماز جمعه را اقتدا مىكنند به امام حنفى و مع هذا تشنيع شيعه مىكنند كه شما مقامى نداريد چه ظاهر است كه همه كعبه از كسى است كه مسلمان و مؤمن باشد و اسلام و ايمان