صداى او را مىشنوند و به سبب هر كه نماز كند با او در آن مسجد نصيبى از ثواب او را خواهد بود نصيبى بزرگ و به سبب هر يك از كسانى كه اذان او را بشنوند و با او نماز نكنند حسنه در نامه عمل او مىنويسند بد آن كه اين حديث را صدوق در ثواب الاعمال و خصال و غير آن ذكر كرده است از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه هر كه ده سال اذان بگويد خالصا لوجه اللَّه حق سبحانه و تعالى مىآمرزد مد بصرش را و كشيدن آوازش را در آسمان و چشم در آسمان كار مىكند تا فلك هشتم پس ممكن است كه مراد اين باشد كه اگر گناهان مؤذّن آن مقدار باشد كه آسمانها پر باشد از گناهان كه حق سبحانه و تعالى همه را مىآمرزد و هم چنين آن مقدار كه آوازش رود و آن نيز تا عرش باشد چنانكه خواهد آمد كه فرشتگان آواز مؤذّنان را بالا مىبرند و ممكن است كه تشبيه كرده باشند مغفرت را باين مقدار با آن كه يك قطره از درياى مغفرت و رحمت عالمى را كافيست و ممكن است كه مراد از مدّ بصر مدّ صوت باشد چون غالب اوقات مراد از چشم كار كردن آنست كه تشخيص تواند كرد چنانكه خواهد آمد و بنا بر اين احتمال ممكن است كه مراد پر بودن از گناهان يا مغفرت باشد و از قبيل تشبيه معقول به محسوس باشد چنانكه گذشت و ممكن است كه مراد اين باشد كه هر چند آواز مؤذّن بيشتر رود از اطراف ثوابش بيشتر خواهد بود و بنا بر اين ضم كردن مدّ بصر از آن جهت خواهد بود كه بسيار بلند نگويد كه سبب ضرر شود بلكه مدّ بصر كه يك ميلست كافى است و قريب است.
باين حديث كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق (صلوات اللَّه عليه) كه فرمودند كه مىآمرزند مؤذّن را هر مقدار كه آواز او برود يعنى هر چند بيشتر مىرود آواز او گناهان او بيشتر آمرزيده مىشود و شهادت مىدهد از جهة او هر