آن ننموده باشد پس كار آن بنده با منست اگر خواهم او را به عدل خود عذاب مىكنم و اگر خواهم بفضل خود او را مىآمرزم و همين مضمون در دو حديث صحيح ديگر مرويست از آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) و آله.
(و قال الصادق (صلوات اللَّه عليه) اوّل ما يحاسب به العبد على الصّلاة فاذا قبلت قبل ساير عمله و اذا ردّت عليه ردّ ساير عمله و قال (صلوات اللَّه عليه) انّ العبد اذا صلّى الصّلاة فى وقتها و حافظ عليها ارتفعت بيضاء نقيّة تقول حفظتنى حفظك اللَّه و اذا لم يصلّها لوقتها و لم يحافظ عليها ارتفعت سوداء مظلمة تقول ضيّعتني ضيّعك اللَّه)(1)
و آن حضرت (صلوات اللَّه عليه) فرمودند كه اوّل چيزى كه حساب مىكنند در روز قيامت بنده را حساب نماز است پس اگر نمازها مقبول شد باقى اعمال را به تفضل قبول مىكنند و اگر نماز مردود شد بر او ساير اعمال او مردود مىشود پس حضرت فرمودند كه هر گاه بنده نماز را در وقت خود به جا آورد و محافظت كند بر او به آن كه با آداب و شرايط به جا آورد يا در وقت فضيلت به جا آورد نماز را به آسمان مىبرند روشن و پاكيزه و نماز به زبان حال يا مقال مىگويد كه مرا حفظ كردى خداوند عالميان ترا حفظ كند و اگر در وقت فضيلت يا عم به جا نياورده باشد و محافظت بر آداب و شرايط آن نكرده باشد يا در وقت فضيلت به جا نياورده باشد بىضرورتى آن نماز بالا مىرود تيره و در بعضى از نسخ به جاى ارتفعت رجعت وارد شده است يعنى بر مىگردد سياه و تاريك و مىگويد مرا ضايع كردى حق سبحانه و تعالى ترا ضايع گرداند.
و مضمون اين حديث را شيخان از ابو بصير روايت كردهاند بسند موثق و قريب باين صدوق روايت كرده است بسند قوى از هشام و چون سند صدوق به هشام صحيح است حكم به صحت آن مىتوان كرد و مضمونش در فقه رضوى