صفحه‌ى 107
فرمودند كه بر مولاى او چيزى نيست و كفاره بر غلام نيز نيست چون محرم نيست مگر آن كه در حرم باشد روزه خواهد گرفت
(و روى الحسن بن محبوب عن الفضل بن يسار قال سالت ابا الحسن (صلوات اللَّه عليه) فقلت يكون عندى الجوارى و انا بمكّة فامر هنّ ان يعقدن بالحجّ يوم التّروية فاخرج بهنّ فيشهدن المناسك او اخلّفهنّ بمكّة قال فقال ان خرجت بهنّ فهو افضل و ان خلّفتهنّ عند ثقة فلا باس و ليس على المملوك حجّ و لا عمرة حتّى يعتق)
(1) در موثق كالصحيح منقولست از فضل كه گفت سؤال كردم از حضرت امام موسى كاظم (صلوات اللَّه عليه) و عرض نمودم كه كنيزان با خود مىبرم به مكه معظّمه آيا ايشان را امر كنم كه در روز هشتم ذى حجه احرام بحج بگيرند با من و ايشان را ببرم تا حج به جا آورند يا ايشان را در مكه بگذارم؟
حضرت فرمودند كه اگر ايشان را با خود ببرى افضل است و اگر ايشان را نزد ثقه معتمدى بگذارى باكى نيست. و گذاشتن نزد ثقه از جهة آنست كه عرض اين كسند مبادا نزد كسى بگذارى كه زنا كنند يا بگريزند يا منكر شوند و فى الحقيقه اين شرط مؤيد استحباب بردنست چون ثقه معتمد بسيار نادر است كه بحج نرود پس فرمودند كه بر بنده حج و عمره واجب نيست تا آزاد نشوند و اگر با خود برد ايشان را قصد خواهند كرد
(و روى مسمع بن عبد الملك عن ابى عبد اللَّه (صلوات اللَّه عليه) قال لو انّ عبدا حجّ عشر حجج كانت عليه حجّة الاسلام اذا استطاع إلى ذلك سبيلا)
(2) چون صدوق از كتاب مسمع برداشته است و او ثقه است حكم به صحت كرده است پس ضعف سند تا به او ضرر ندارد و او گفت كه از