صفحه‌ى 403
بخصوص مستثنى است بر تقديرى كه نافله در اين اوقات مكروه باشد چون اين دو ركعت فرض است و مع هذا ذو سبب است و سببش طواف است و وقت آن بعد از فارغ شدن از طوافست ما دام كه وقت فريضه حاضره نبوده باشد كه اگر وقت فريضه داخل شده باشد اول حاضره را به جا آور ديگر دو ركعت طواف را بكن، و چون فارغ شوى از اين دو ركعت بگو كه جميع محامد مخصوص ذات مقدس واجب الوجوديست كه مستجمع جميع كمالات است و من او را حمد مىكنم بجميع حمدها بر هر يك از نعمتهاى او آن مقدار كه در كثرت به مرتبه رسد كه محبوب پروردگار من باشد و او از من خوشنود شود.
خداوندا صلوات و رحمتهاى خاصه خود را بفرست بر محمد و آل او و قبول كن از من و دل مرا از هر بدى مطهر گردان و عمل مرا از هر شائبه پاك گردان تا خالص باشد از جهة رضاى تو. و سعى كن در دعا و از حق سبحانه و تعالى سؤال كن كه قبول كند از تو چنانكه حضرت ابراهيم و اسماعيل سؤال كردند «رَبَّنا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ» و بعد از بناى كعبه گفتند كه پروردگارا قبول كن از ما عمارت خانه را به درستى كه نو شنوايى و دانائى كه هر كس را چه عطا مىبايد كرد، پس به نزد حجر الاسود آى و استلام كن آن را و ببوس يا دست بمال يا اشاره كن به ترتيبى كه گذشت و دعايى كه سابقا مذكور شد در اين وقت نيز بخوان كه البته مىبايد خواند و اين دعاى: «امانتى ادّيتها الخ» است و مجموع آن چه مذكور شد مضمون صحيحه معاوية بن عمار است و غير آن است و چون از مستحبات است تفصيل هر يك مذكور نشد و در روضه مذكور است و چون بسيار مشوش است و از قانون فقها و محدثين نيست اگر هر يك را ذكر مىكرديم مطلب