عن المنكر لا يقرّبان من اجل ولا ينقصان من رزق و افضل من ذلك كله كلمة عدل عند امام جائر1؛
تمامى كارهاى نيك و جهاد در راه خدا در مقابل امربهمعروف و نهى از منكر چيزى جز مثل آب دهانى در مقابل درياى موّاج نيست و همانا امربهمعروف و نهى از منكر اجل را نزديك نمىكند و از روزى نمىكاهد و بهتر از اين مورد، گفتن سخنى حق و عدالتآميز نزد حاكم جائر است.
2ـ موثقه مسعدةبن صدقة: از امام صادق عليه السلام درباره اين دو فريضه سئوال شد كه آيا بر همه واجب است؟ جواب فرمودند: خير. گفته شد: چرا؟ فرمودند:
إنّما هو على القوى المطاع العالم بالمعروف من المنكر لا على الضعيف الذى لا يهتدى سبيلاً الى اى من اى يقول من الحق الى الباطل2؛
امر به معروف و نهى از منكر بر فرد قوى و نيرومندى كه دستوراتش اطاعت شده و به آنها دانا است واجب مىباشد نه بر فرد ضعيفى كه راهى را از چيزى به چيزى نمىشناسد و مىگويد از حق بهسوى باطل.
3ـ امام حسين عليه السلام خطاب به اصحاب خود فرمودهاند:
ايها الناس ان رسول الله6 قال: من رأى سلطاناً جائراً مستحلاً لحرم الله ناكثاً لعهد الله مخالفاً لسنة رسولالله يعمل فى عبادالله بالاثم والعدوان فلم يغيّر عليه بفعل ولا قول كان حقاً علىالله أن يدخله مدخله الا وانّ هؤلاء قد لزموا طاعة الشيطان3؛
اى مردم، كسى كه حاكم جائرى را ببيند كه حرامهاى خدا را حلال كرده عهد خداوند را شكسته، با سنت پيامبر خدا مخالفت مىورزد و در بين بندگان خدا به گناه رفتار مىكند ولى عليه وى [حاكم] عمل و گفتارش را تغيير ندهد
1. نهجالبلاغه، ترجمه فيض الاسلام، ص1263، حكمت 366. 2. وسائل، ج11، باب دوم، امر به معروف شماره 1. 3. تاريخ طبرى، ج7، ص300.