آيت الله العظمي حاج شيخ محمد علي اراکي يکي ديگر از اختران فروزان اين سلسله نوراني است. که در سال (1312 ه.ق) (1273ه.ش) درخانوادهاي کوچک و مذهبي، در شهر اراک ديده به جهان گشود .
اين مرجع بزرگ شيعه، نزديک به 35 سال تدريس مداوم داشت بعد از وفات مرحوم آية الله سيد محمد تقي خوانساري در سال (1371ه.ق) به درخواست بسياري از فضلا و شاگردان آية الله خوانساري برکرسي استادي تکيه زد و به تدريس خارج فقه واصول پرداخت در طولاين مدت علاوه بر مباحث مفصل فقهي، سه دوره کامل علم اصول را تدريس کرد .
بزرگان بسياري ازمحضر آن مرجع بزرگ خوشه چيني کرده و مراحل عالي علم و عمل را پيمودهاند. شهيد سعيد، شيخ مهدي شاه آبادي، آية الله شيخ محمد تقي ستوده، آية الله استادي آيت الله شيخ علي پناه اشتهاردي،از آن جملهاند .
دوران مرجعيت آيت الله اراکي همزمان با سالهاي حيات آيات عظام: امام خميني، آيت الله العظمي گلپايگاني و آيت الله العظمي مرعشي نجفي بود اما اوج مرجعيت ايشان، پس از رحلتحضرت امام خميني بود، که بسياري از مقلدان امام راحل به ايشان رجوع کردند آية الله اراکي از جمله کساني بود که در برههاي از زمان به عنوان مرجع وحيد عالم تشيع مطرح بود .
اين عارف فرزانه علاوه بر تحقيق و تدريس، تاليفات زيادي نيز از خود به جاي گذاشتند که حاشيه بر عروة الوثقي، حاشيه بر درر الاصول مرحوم شيخ عبد الکريم حائري و تقريرات دروس فقه مرحوم حاج شيخ و مرحوم سيد محمد تقي خوانساري، از آن جملهاند .
آية الله العظمي اراکي پس از يک قرن عمر با برکت و وارستگي کالبد تن را شکست و به سوي فضاي بيکران الهي پرکشيد .