منشأ راک اوليه را بايد در سرودهاي انجيلي سياهان، سبک ريتم بلوز و همچنين موسيقي جاز (Jazz) جستجو کرد. در دهه 1950 نواي ساکسوفون و گيتار الکتريک با ضرباهنگ قوي به اين موسيقي اضافه شد و سبکي را به وجود آورد که در ابتدا «راک اند رول» و سپس به اختصار «راک» نام گرفت.
اين موسيقي در ظرف نوزده سال چنان محبوبيتي کسب کرد که در سال 1969 در همايشي سه روزه به نام «ووداستاک» توانست بيش از سيصد هزار بيننده را در فضاي باز به خود جلب کند. در اواخر دهه 1970 کم کم راک جاي خود را به «هوي متال» داد و بعد هم در دهه 1990 موسيقي «رپ» باب ميل جوانان غربي قرار گرفت.
در موسيقي راک از همان ابتدا ما با دو مسئله ي اصلي روبرو هستيم، يکي فرم اين موسيقي از لحاظ علمي و اصول هارموني و دوم ترانه و مضمون اشعاري که اين موسيقي را همراهي مي کند.
ترانه در موسيقي راک مي تواند به مراتب پراهميت تر از فرم موسيقي از لحاظ ساختار هارمونيک باشد.
چرا که موسيقي راک خود زائيده ي شرايط اجتماعي خاص در دهه هاي 1950 تا 1990 است و نمود اوليه ي اين شرايط در ترانه هاي اين چند دهه متجلي شده. آوازهاي راک که اغلب سراينده و خواننده ي آن يکي است، در حقيقت بازتاب شيوه ي زندگي آمريکائي، مانند بي بند و باري فزاينده ي جنسي بود.
شعر اين آوازها بيش از آنکه همانند آوازهاي دهه 1930 و 1940 عاشقانه و احساساتي باشد، گرايش به بيان صريح و بي پرده ي مضامين جنسي داشت. اجراکنندگان راک در دهه 1960 اغلب به مخالفت و تمسخر جنگ فرسايشي ويتنام مي پرداختند.
آوازخوانان علاوه بر اين در آوازهاشان به بيان تجربه هاي حاصل از استفاده مواد مخدر و تقلا براي کسب حقوق اجتماعي و همچنين مبارزه با تبعيض نژادي مبادرت مي ورزيدند.
آوازخوان و ترانه سراي مشهور «باب ديلن» بخش عمده ي شهرتش را مرهون خواندن ترانه ايست به نام «Blowin in the wind»، مضمون اين ترانه اعتراض به تبعيض نژادي است.
به طور کلي مهم ترين مسئله در موسيقي راک لحن اعتراض آميز و تهاجمي و همچنين خشونتي است که در ترانه هاي آن نهفته. اين نارضايتي از شرايط موجود است که اعتراض و خشونت را سبب شده و سپس در ريتم هاي درام (drum) که مارش هاي نظامي را تداعي مي کند متجلي مي شود. همچنين روح همين اعتراض است که در لگام افسار گسيخته ي گيتار الکتريک حلول کرده.
مي بينيم که نقش اصلي در موسيقي راک را ترانه بر عهده دارد و در حقيقت روح ترانه است که در فرم و ساختار هارمونيک اين موسيقي جريان پيدا مي کند.
حال اگر شعر و آواز را هم از اين موسيقي برداريم و به موسيقي بدون کلام بينديشيم باز هم اعتراض و خلق و خوي تهاجمي در ملودي هاي گيتار و ريتم هاي درام باقي مي ماند. مي توان پا را فراتر گذاشت و به جوهره ي راک حتي به دور از موسيقي انديشيد. راک يعني انزجار از سقوط انسان و درحقيقت همين انزجار است که اعتراض را به همراه دارد. حال، ساز و آواز و ترانه تنها وسيله ايست براي فرياد. فريادي که بسترش گاه حنجره است و گاه سيم هاي گيتار.
از طرف ديگر با نگاهي به تاريخ موسيقي راک در مي يابيم که راديو و تلويزيون و سينما به عنوان بستري بسيار مناسب در رشد و حرکت اين سبک از موسيقي نقشي بسيار مهم و اساسي را ايفا کرده اند. براي مثال قطعه ي معروف «Rock around the clock» ساخته «بيل هالي» که از اولين آثار راک به شمار مي رود بخش عمده ي موفقيتش را مديون فيلمي است به نام «جنگل تخته سياه» که در سال 1955 به نمايش درآمد. و يا مي توان به شبکه تلويزيوني MTV اشاره کرد که در دهه 1980 بازار راک را تسخير کرده بود.
در سال 1955، باب ديلن چهارده ساله با شنيدن موسيقي «Rock around the clock» فرياد زد «هي! اين موسيقي ماست، براي ما ساختنش!» به راستي چه تفاوتي در اين اثر وجود داشته که نه تنها باب ديلن بلکه ميليون ها جوان ديگر نيز هم صدا با او چنين فرياد زده بودند؟ اين روح آزادي خواهانه، خشونت و اعتراض نهفته در اين موسيقي بوده که باب ميل جوانان قرار گرفته بود. جواناني که در زير آتش توپخانه هاي جنگ جهاني دوم متولد شده بودند و فاجعه ي مرگ بار و تلخ ويتنام را در پيش رو داشتند
© کپي رايت توسط .:مقاله نت.: بزرگترين بانك مقالات دانشجويي کليه حقوق مادي و معنوي مربوط و متعلق به اين سايت و گردآورندگان و نويسندگان مقالات است.)