آصف ديوان
جلد: 1
نويسنده:
شماره مقاله:249
آصِفْ ديوان، ميرزاعلي نقي کردستاني (د 1316ش) پسر ميرزارضاي وزيري کردستاني، سياست
پيشة روزگار قاجاري. نياکانش که به قولي، از يهوديان نو اسلام اصفهان بودند، به
تشويق هلوخان اردلان حاکم کردستان، در 1022ق/1613م به آن منطقه مهاجرت کردند و در
حسن آباد، نزديک نندج کنوني ساکن شدند. چون يکي از افراد اين خانواده به نام
ميرزاعبدالله، به مقام معاونت و پيشکاري والي کردستان رسيد، همة آن طايفه به
«وزيري» شهرت يافتند. ميرزاعلي نقي که در وزارت کشور خدمت ميکرد، در زمان حکومت
اميرنظام گروسي (1313-1325ق/1895-1907م) لقب «آصف ديوان» گرفت که از القاب محلي
بود. در دورة مشروطيت به «آصف اعظم» ملقب شد و از آن پس اعقاب وي به اصف و آصفي و
آصف، مشهور به سردار معظم (1260-1333ش) 12 دوره، به نمايندگي مجلس شوراي ملي ايران
برگزيده شد. برادرش ميرزايوسف، ملقب به «مشيرديوان» (د 1298ش) از متموّلان کردستان
بود.
مآخذ: بامداد، مهدي، تاريخ رجال ايران، تهران، زوار، 1347-1353ش، 5/167-168،
335-336.
بخش تاريخ