آصف قزويني
جلد: 1
نويسنده:
شماره مقاله:250
آصِفِ قَزْويني، يا سيّدميرآصف قزويني، از علما و فقهاي امامي اوايل سدة
12ق/18م. در اواخر سدة 11 و اوايل سدة 12ق/17 و 18م، نخست در قزوين و سپس در اصفهان
به تحصيل دانش پرداخت. پس از چندي به قزوين بازگشت و مدتي را در آنجا و سپس در
تفليس به تدريس گذراند. در شرح مختصري که از زندگي او باقي است، پرهيزکاري و نوع
دوستي وي جاي خاصي دارد. هنگامي که اصفهان در محاصرة محمود افغان بود
(1135ق/1723م)، ميرآصف در شرايط دشوار جنگ و قحطي به ياري و دستگيري درماندگان و
مستمندان برخاست. وي مدتي کوتاه پس از اين واقعه درگذشت. اثر مشهور او شرحي است بر
خطبة همام از نهجالبلاغة اميرالمؤمنين علي(ع).
مآخذ: آزادکشميري. محمدصادق، نجومالسماءفيتراجمالعلماء، لکهنو، 1303ق،
1/273-274؛ آقابزرگ، الذريعه، 13/226؛ امين، محسن، اعيانالشيعه، بيروت،
دارالتعارف، 1403ق، 2/78؛ قمي، عباس، فوائدالرضويه، تهران، 1327ش، ص 53؛ مدرس،
محمدعلي، ريحانهالادب، تبريز، 1346ش، 4/447-448.
بخش ادبيات