دائرة المعارف بزرگ اسلامی

آل ابي شعبه
جلد: 1
نويسنده:      
شماره مقاله:356

آلِ ابي‎شُعْبه، خانداني شيعي که در سده‎هاي 1 و 2ق محدّثان و فقهاي نامداري از آن برخاستند و به همين علت اين خاندان معروفيت بسيار يافت. اين خانواده اهل کوفه بوده، اما به سبب ارتباط بازرگاني مستمرّ افراد آن با حلب، به حلبي شهرت يافته است. مشاهير آل شعبه 9 تن‎اند: ابوشعبه، علي، عمر، عبيدالله، محمد، عمران، عبدالاعلي، احمد و يَحيي.
ابوشعبه از امام حسن و امام حسين(ع)؛ علي، عمر، عبيدالله، عمران و عبدالاعلي از امام صادق(ع)؛ محمد و يحيي از امام باقر و امام صادق(ع)؛ و احمد از امام صادق و امام رضا(ع) روايت کرده و همة آنان مورد وثوق‎اند.
عبيدالله‎بن‎علي‎کتاب معتبري در فقه دارد که امام صادق(ع) آن را ستوده و به گفتة شيخ‎طوسي، نخستين اثر فقهي شيعه است. محمدبن‎علي‎نيز رساله‎اي در فقه دارد و به احمد و يحيي نيز کتبي نسبت داده شده است.

مآخذ: امين، محسن، اعيان‎الشيعه، بيروت، دارالتعارف، 1403ق، 2/89؛ خويي، ابوالقاسم، معجم رجال‎الحديث، بيروت، 1403ق، 2/177-178، 11/77-80، 236، 13/14-15، 145-146، 16/303-304، 20/71-73، 21/183؛ طبرسي، حسين، مستدرک‎الوسائل، تهران، المکتبه‎الاسلاميه، 1383ق، 3/636، 639، 658؛ طوسي، محمدبن‎حسن، الفهرست، به کوشش محمود راميار، دانشگاه مشهد، 1351ش، صص 203-204، 303، 362؛ مامقاني، محمدحسن، تنقيح‎المقال، نجف، 1352ق، 1/74، 132، 2/240، 263، 340، 351؛ مدرّس، محمدعلي، ريحانه‎الادب، تبريز، 1346ش، 8/432.
بخش معارف