آل لوط
جلد: 2
نويسنده: علي رفيعي
شماره مقاله:458
آلِ لوط، اصطلاحي قرآني و عنوان خاندان و يا پيروان لوط بن هاران، برادرزاد?
ابراهيم خليل(ع) و هم‌عصر وي و پيامبر شهرهاي سَدوم و عَموره از اردن. اين عنوان 4
بار در قرآن بدين ترتيب به کار رفته است: حِجر/15/59، 61؛ نمل/27/56؛ قمر/54/34.
مفسّران قرآن در اين‌باره که منظور از آل لوط چه کساني هستند، آراي متفاوت، ولي
مشابه اظهار کرده‌اند. برخي گفته‌اند: مراد خود لوط و پيروان دين او يا خواصّ
مؤمنان اوست (آلوسي، 20/2، 37/90) و برخي گفته‌اند: منظور کلّي? پيروان و معتقدان
به دين لوط است (طبري، 14/28؛ قرطبي، 10/36؛ آلوسي، 20/2). برخي ديگر خويشاوندان و
نزديکان لوط را مصداق آل لوط دانسته‌اند (طبرسي، 3/340) و بعضي تنها شخص لوط و
دختران وي، و برخي تنها دختران او را آل لوط خوانده‌اند (ابت کثير، 4/266؛ آلوسي،
27/90). قول ديگري نيز هست و آن اينکه منظور از آل لوط شخص لوط پيامبر است و از باب
احترام و تعظيم، از وي چنين تعبير شده است (بيضاوي، 1/544).
مآخذ: آلوسي، محمود، روح المعاني، بيروت، داراحياء التراث العربي؛ ابن کثير،
اسماعيل بن عمر، تفسير، بيروت، 1400ق، بيضاوي، عبداللـه بن عمر، انوارالتنزيل، مصر،
1388ق؛ طبرسي، فضل بن حسن، مجمع البيان، قم، 1403ق؛ طبري، محمدبن جرير، تفسير،
بيروت، 1400ق؛ قرطبي، محمدبن احمد، الجامع لاحکام القرآن، بيروت، 1966م.
علي رفيعي