هيچ بار گرانى بر [دوش] ما مگذار؛ همچنان كه بر [دوش] كسانى كه پيش از ما بودند نهادى پروردگارا، و آنچه تاب آن نداريم بر ما تحميل مكن؛ و از ما در گذر؛ و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور؛ سرور ما تويى؛ پس ما را بر گروه كافران پيروز كن
به نام خداوند رحمتگر مهربان
1- الف، لام، ميم
2- خداست كه هيچ معبودِ [به حقّى] جز او نيست و زنده پاينده است
3- اين كتاب را در حالى كه مؤيّد آنچه [از كتابهاى آسمانى] پيش از خود مىباشد، به حقّ [و به تدريج] بر تو نازل كرد، و تورات و انجيل را
4- پيش از آن براى رهنمود مردم فرو فرستاد، و فرقان [ جدا كننده حق از باطل] را نازل كرد كسانى كه به آيات خدا كفر ورزيدند، بىترديد عذابى سخت خواهند داشت، و خداوند، شكست ناپذير و صاحب انتقام است
5- در حقيقت، هيچ چيز [نه] در زمين و نه در آسمان بر خدا پوشيده نمىماند
6- اوست كسى كه شما را آن گونه كه مىخواهد در رحمها صورتگرى مىكند هيچ معبودى جز آن تواناى حكيم نيست
7- اوست كسى كه اين كتاب [ قرآن] را بر تو فرو فرستاد پارهاى از آن، آيات محكم [ صريح و روشن] است آنها اساس كتابند؛ و [پارهاى] ديگر متشابهاتند [كه تأويل پذيرند] اما كسانى كه در دلهايشان انحراف است براى فتنهجويى و طلب تأويل آن [به دلخواه خود،] از متشابه آن پيروى مىكنند، با آنكه تأويلش را جز خدا و ريشهداران در دانش كسى نمىداند [آنان كه] مىگويند «ما بدان ايمان آورديم، همه [چه محكم و چه متشابه] از جانب پروردگار ماست»، و جز خردمندان كسى متذكّر نمىشود
8- [مىگويند] پروردگارا، پس از آنكه ما را هدايت كردى، دلهايمان را دستخوش انحراف مگردان، و از جانب خود، رحمتى بر ما ارزانى دار كه تو خود بخشايشگرى
9- پروردگارا، به يقين، تو در روزى كه هيچ ترديدى در آن نيست، گرد آورنده [جمله] مردمانى قطعاً خداوند در وعده [خود] خلاف نمىكند
10- در حقيقت، كسانى كه كفر ورزيدند، اموال و اولادشان چيزى [از عذاب خدا] را از آنان دور نخواهد كرد؛ و آنان خود، هيزم دوزخند
11- [آنان] به شيوه فرعونيان و كسانى كه پيش از آنان بودند آيات ما را دروغ شمردند؛ پس خداوند به [سزاى] گناهانشان [گريبان] آنان را گرفت، و خدا سخت كيفر است
12- به كسانى كه كفر ورزيدند بگو «به زودى مغلوب خواهيد شد و [سپس در روز رستاخيز] در دوزخ محشور مىشويد، و چه بد بسترى است»
13- قطعاً در برخورد ميان دو گروه، براى شما نشانهاى [و درس عبرتى] بود گروهى در راه خدا مىجنگيدند، و ديگر [گروه] كافر بودند كه آنان [ مؤمنان] را به چشم، دو برابر خود مىديدند؛ و خدا هر كه را بخواهد به يارى خود تأييد مىكند، يقيناً در اين [ماجرا] براى صاحبان بينش عبرتى است
14- دوستىِ خواستنيها [ى گوناگون] از زنان و پسران و اموال فراوان از زر و سيم و اسبهاى نشاندار و دامها و كشتزار[ها] براى مردم آراسته شده، [ليكن] اين جمله، مايه تمتّع زندگى دنياست، و [حال آنكه] فرجام نيكو نزد خداست
15- بگو «آيا شما را به بهتر از اينها خبر دهم؟ براى كسانى كه تقوا پيشه كردهاند، نزد پروردگارشان باغهايى است كه از زير [درختانِ] آنها نهرها روان است؛ در آن جاودانه بمانند، و همسرانى پاكيزه و [نيز] خشنودى خدا [را دارند]، و خداوند به [امور] بندگان [خود] بيناست
16- همان كسانى كه مىگويند پروردگارا، ما ايمان آورديم؛ پس گناهان ما را بر ما ببخش، و ما را از عذاب آتش نگاه دار
17- [اينانند] شكيبايان و راستگويان و فرمانبرداران و انفاق كنندگان و آمرزش