نوح و زن لوط را مَثَل آورده [كه] هر دو در نكاح دو بنده از بندگان شايسته ما بودند و به آنها خيانت كردند، و كارى از دست [شوهران] آنها در برابر خدا ساخته نبود، و گفته شد «با داخل شوندگان داخل آتش شويد»
11- و براى كسانى كه ايمان آوردهاند، خدا همسر فرعون را مَثَل آورده، آنگاه كه گفت «پروردگارا، پيش خود در بهشت خانهاى برايم بساز، و مرا از فرعون و كردارش نجات ده، و مرا از دست مردم ستمگر بِرَهان»
12- و مريم دخت عمران را، همان كسى كه خود را پاكدامن نگاه داشت و در او از روح خود دميديم و سخنان پروردگار خود و كتابهاى او را تصديق كرد و از فرمانبرداران بود
به نام خداوند رحمتگر مهربان
1- بزرگوار [و خجسته] است آنكه فرمانروايى به دست اوست و او بر هر چيزى تواناست
2- همان كه مرگ و زندگى را پديد آورد تا شما را بيازمايد كه كدامتان نيكوكارتريد، و اوست ارجمند آمرزنده
3- همان كه هفت آسمان را طبقه طبقه بيافريد در آفرينشِ آن [خداى] بخشايشگر هيچ گونه اختلاف [و تفاوتى] نمىبينى باز بنگر، آيا خلل [و نقصانى] مىبينى؟
4- باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سويت بازگردد
5- و در حقيقت، آسمان دنيا را با چراغهايى زينت داديم و آن را مايه طرد شياطين [ قواى مزاحم] گردانيديم و براى آنها عذاب آتش فروزان آماده كردهايم
6- و كسانى كه به پروردگارشان انكار آوردند، عذاب آتش جهنّم خواهند داشت و چه بد سرانجامى است
7- چون در آنجا افكنده شوند، از آن خروشى مىشنوند در حالى كه مىجوشد
8- نزديك است كه از خشم شكافته شود هر بار كه گروهى در آن افكنده شوند، نگاهبانان آن از ايشان پرسند «مگر شما را هشدار دهندهاى نيامد؟»
9- گويند «چرا؛ هشدار دهندهاى به سوى ما آمد و[لى] تكذيب كرديم و گفتيم خدا چيزى فرو نفرستاده است؛ شما جز در گمراهى بزرگ نيستيد»
10- و گويند «اگر شنيده [و پذيرفته] بوديم يا تعقّل كرده بوديم در [ميان] دوزخيان نبوديم»
11- پس به گناه خود اقرار مىكنند و مرگ باد بر اهل جهنّم!
12- كسانى كه در نهان از پروردگارشان مىترسند، آنان را آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود
13- و [اگر] سخن خود را پنهان داريد، يا آشكارش نماييد، در حقيقت وى به راز دلها آگاه است
14- آيا كسى كه آفريده است نمىداند؟ با اينكه او خود باريك بين آگاه است
15- اوست كسى كه زمين را براى شما رام گردانيد، پس در فراخناى آن رهسپار شويد و از روزى [خدا] بخوريد و رستاخيز به سوىِ اوست
16- آيا از آن كس كه در آسمان است ايمن شدهايد كه شما را در زمين فرو برد، پس بناگاه [زمين] به تپيدن اُفتد؟
17- يا از آن كس كه در آسمان است ايمن شدهايد كه بر [سر] شما تندبادى از سنگريزه فرو فرستد؟ پس به زودى خواهيد دانست كه بيم دادن من چگونه است!
18- و پيش از آنان [نيز] كسانى به تكذيب پرداختند پس عذاب من چگونه بود؟
19- آيا در بالاى سرشان به پرندگان ننگريستهاند [كه گاه] بال مىگسترند و [گاه] بال مىزنند؟ جز خداى رحمان [كسى] آنها را نگاه نمىدارد، او به هر چيزى بيناست