187- از تو درباره قيامت مىپرسند كه استقرار آن چه وقت است؟ بگو علم آن نزد پروردگار من است، هيچكس جز او هنگام آن را آشكار نمىسازد، اين امر بر اهل آسمانها و زمين دشوار است، [قيامت] جز ناگهان به سراغ شما نمىآيد، از تو مىپرسند چنانكه گويا تو از چون و چند آن آگاهى، بگو همانا علم آن با خداوند است ولى بيشتر مردم نمىدانند
188- بگو كه براى خود اختيار سود و زيانى ندارم مگر آنچه خدا بخواهد، و اگر غيب مىدانستم خير فراوان براى خود كسب مىكردم و هيچ ناگوارى به من نمىرسيد، من كسى جز هشداردهنده و مژدهآور اهل ايمان نيستم
189- او كسى است كه شما را از تن يگانهاى آفريد و همسرش را از او پديد آورد تا در كنار او آرام گيرد، و چون [آدم] با او [حوا] آميزش كرد، بارى سبك گرفت و با آن آسان به سر مىبرد و چون گرانبار شد، هردو خداوند، پروردگارشان را به دعا خواندند كه اگر به ما فرزند سالم و شايستهاى عطا كنى از سپاسگزاران خواهيم بود
190- و چون به آن دو، فرزندى سالم و شايسته عطا كرد، آن دو در عطاى او، براى او شريكانى قائل شدند، ولى خداوند از آنچه شرك مىآورند منزه است
191- آيا چيزهايى را شريك او مىآورند كه چيزى نمىآفرينند و خود آفريده شدهاند
192- و نمىتوانند به ايشان و نه به خودشان يارىاى برسانند
193- و اگر ايشان را به [راه] هدايت بخوانيد از شما پيروى نمىكنند، براى شما يكسان است، چه ايشان را بخوانيد چه آنكه خاموش باشيد
194- كسانى را كه در برابر و به جاى خداوند مىخوانيد بندگانى مانند شما هستند، بخوانيدشان و اگر راست مىگوييد بايد كه پاسخ شما را بدهند
195- آيا پاهايى دارند كه با آن راه روند؟ يا دستانى دارند كه با آن كارى انجام دهند، يا چشمانى دارند كه با آن ببينند؟ يا گوشهايى دارند كه با آن بشنوند؟ بگو شريكانى را كه قائليد بخوانيد، سپس در حق من هرچه خواهيد بسگاليد و مرا مهلت ندهيد
196- سرور من خداوند است كه [اين] كتاب آسمانى را فرو فرستاده است و او دوستدار شايستگان است
197- و كسانى كه در برابر و به جاى او [خداوند] مىخوانيد، نمىتوانند به شما و نه به خودشان يارىاى برسانند
198- و اگر ايشان را به [راه] هدايت بخوانيد نمىشنوند و مىنگريشان كه به سوى تو مىنگرند ولى نمىبينند
199- عفو پيشه كن و به نيكى فرمان ده و از نادانان روى بگردان
200- و اگر وسوسهاى از سوى شيطان تو را به وسواس انداخت، به خداوند پناه ببر كه او شنواى داناست
201- پرهيزگاران هرگاه خيالى شيطانى عارضشان شود، ياد [خدا] كنند، و آنگاه ديدهور شوند
202- و ياران [شيطانصفت آن ديگران] آنان را در گمراهى بدارند و هيچ فرونگذارند
203- و چون براى آنان آيهاى نياورى گويند چرا از خود برنمىسازى؟ بگو فقط از آنچه از سوى پروردگارم به من وحى مىشود پيروى مىكنم، اين روشنگريهايى از سوى پروردگارتان و رهنمود و رحمتى براى اهل ايمان است
204- و چون قرآن خوانند به آن گوش بسپاريد و [در برابر آن] خاموش باشيد، باشد كه مشمول رحمت شويد
205- و پروردگارت را در بامدادان و شامگاهان در دلت به زارى و ترس و بدون بانگ برداشتن، ياد كن و از غافلان مباش
206- كسانى كه نزد پروردگارت هستند [تقرب دارند] از عبادت او گردنكشى نمىكنند و او را تسبيح مىگويند و بر او سجده مىبرند