(مسأله 2319): اگر انسان بخواهد ضامن شود كه بدهى كسى را بدهد ضامن شدن او در صورتى صحيح است كه به هر لفظى اگر چه عربى نباشد يا به عملى به طلبكار بفهماند كه من ضامن شده‌ام طلب تو را بدهم و طلبكار هم رضايت خود را بفهماند، و راضى بودن بدهكار شرط نيست.
(مسأله 2320) ضامن و طلبكار بايد مكلف و عاقل باشند و كسى هم آنها را مجبور نكرده باشد و نيز بايد سفيه و مفلس نباشند، ولى اين شرطها در بدهكار نيست مثلا اگر كسى ضامن شود كه بدهى بچه يا ديوانه يا سفيه را بدهد صحيح است.
(مسأله 2321) هر گاه كسيكه ضمانت مىنمايد چنين بگويد اگر بدهكار قرض تو را نداد، من مىدهم، به اين معنى كه بالفعل عهده‌دار قرض شود كه در صورت ندادن بدهكار، از عهده بر آيد بعيد نيست ضمان صحيح باشد و طلبكار در صورت ندادن بدهكار، بتواند از ضامن مطالبه نمايد.
(مسأله 2322) اگر كسى بخواهد از ديگرى قرض كند و شخص به قرض دهنده بگويد كه من ضامن قرض هستم بعيد نيست در صورتيكه قرض گيرنده اداء نكند طلبكار بتواند از ضامن مطالبه كند.