و به دايه بدهد.
(مسأله 2497) مستحب است دايه‌اى كه براى طفل مىگيرند، دوازده امامى و داراى عقل و عفت و صورت نيكو باشد و مكروه است كم عقل، يا غير دوازده امامى، يا بد صورت، يا بد خلق، يا زنا زاده باشد.
و نيز مكروه است دايه‌اى بگيرند كه شيرش از بچه‌اى است كه از زنا بدنيا آمده باشد.
(مسأله 2498) مستحب است از زنها جلوگيرى كنند كه هر بچه‌اى را شير ندهند، زيرا ممكن است فراموش شود كه به چه كسانى شير داده‌اند و بعدا دو نفر محرم با يكديگر ازدواج نمايند.
(مسأله 2499) كسانى كه به واسطه شير خوردن، خويشى پيدا مىكنند مستحب است يكديگر را احترام نمايند، ولى از يكديگر ارث نمىبرند و حق‌هاى خويشى كه انسان با خويشان خود دارد براى آنان نيست.
(مسأله 2500) در صورتى كه ممكن باشد، مستحب است بچه را دو سال تمام شير بدهند.
(مسأله 2501) اگر بواسطه شير دادن، حق شوهر از بين نرود، زن مىتواند بدون اجازه شوهر بچه كس ديگر را شير دهد ولى جايز نيست بچه‌اى را شير دهد كه بواسطه شير دادن به آن بچه به شوهر خود حرام مىشود مثلا اگر شوهر او دختر شير خوارى را براى خود عقد كرده باشد، زن نبايد آن دختر را شير دهد چون اگر آن دختر را شير دهد، خودش مادر زن شوهرش مىشود و بر او حرام مىگردد.
(مسأله 2502) اگر كسى بخواهد زن برادرش به او محرم شود، بايد دختر شيرخوارى را مثلا دو روزه براى خود صيغه كند و در آن دو روز با شرائطى كه در مسأله (2483) گفته شد زن برادرش آن دختر را شير دهد.
(مسأله 2503) اگر مرد پيش از آن كه زنى را براى خود عقد كند، بگويد