مىرسد نجس است و مقدارى كه بآن چيز نرسيده پاك است.
(مسأله 27) آب قليلى كه براى بر طرف كردن عين نجاست روى چيز نجس ريخته شود و از آن جدا گردد نجس است، و آب قليلى كه بعد از
بر طرف شدن عين نجاست براى آب كشيدن چيز نجس روى آن مىريزند و از آن جدا مىشود در صورتيكه محل بمجرد شستن با او پاك شود آن آب پاك است، مثلا اگر محل نجس چيزى باشد كه به يكمتربه شستن پاك شود و عين نجس هم نداشته باشد غساله آن يعنى آبى كه از او در وقت شستن جدا مىشود پاك است.
واما چيزى كه دو مرتبه شستن آن لازم است از غساله شستن اول بنابر احتياط واجب اجتناب لازم است، و غساله شستن دوم پاك است.
(مسأله 28) آبى كه با آن مخرج بول و غائط را مىشويند با پنج شرط پاك است (اول) آن كه بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته باشد.
(دوم) نجاستى از خارج بآن نرسيده باشد.
(سوم) نجاست ديگرى مثل خون با بول يا غائط بيرون نيامده باشد.
(چهارم) ذره‌هاى غائط در آب پيدا نباشد.
(پنجم) بيشتر از مقدار معمول نجاست باطراف مخرج نرسيده باشد.
آب جارى آبيست كه از زمين بجوشد و جريان داشته باشد مانند آب چشمه و قنات.
(مسأله 29) آب جارى اگر چه كمتر از كر باشد، چنانچه نجاست بآن برسد تا وقتى كه بود يا رنگ يا مزه آن بواسطه نجاست تغيير نكرده پاك است.
(مسأله 30) اگر نجاستى بآب جارى برسد، مقدارى از آن كه بو يا رنگ يا مزه‌اش بواسطه نجاست تغيير كرده نجس است.
وطرفيكه متصل بچشمه است اگر چه كمتر از كر باشد پاك است.
و آبهاى طرف ديگر نهر اگر باندازه كر باشد يا بواسطه آبى كه تغيير نكرده بآب طرف چشمه متصل باشد، پاك و گرنه نجس است.
(مسأله 31) آب چشمه‌اى كه جارى نيست ولى طوريست كه اگر از آن بردارند باز مىجوشد، حكم آب جارى را دارد، يعنى اگر نجاست بآن برسد تا وقتى