باشند، مىتواند زكوة را از خود آنها بدهد.ولى اگر همه سالم وبى عيب وجوان باشند نمىتواند زكوة آنها را مريض، يا معيوب يا پير بدهد.
بلكه اگر بعضى از آنها سالم وبعضى مريض ودسته‌اى معيوب ودسته ديگر بى عيب ومقدارى پير ومقدارى جوان باشد، احتياط واجب آنست كه براى زكوة آنها سالم وبى عيب وجوان بدهد.
مسأله 1931 - اگر پيش از تمام شدن ماه يازدهم، گاو وگوسفند وشترى را كه دارد با چيز ديگر عوض كند، يا نصابى را كه دارد با مقدار نصاب از همان جنس عوض نمايد، مثلا چهل گوسفند بدهد وچهل گوسفند ديگر بگيرد، زكوة بر او واجب نيست.
مسأله 1932 - كسيكه بايد زكوة گاو وگوسفند وشتر را بدهد، اگر زكوة آنها را از مال ديگرش بدهد، تا وقتى شماره آنها از نصاب كم نشده، همه ساله بايد زكوة را بدهد واگر از خود آنها بدهد واز نصاب اول كمتر شوند، زكوة بر او واجب نيست مثلا كسيكه چهل گوسفند دارد، اگر از مال ديگرش زكوة آنها را بدهد تا وقتى كه گوسفندهاى او از چهل كم نشده، همه ساله بايد يك گوسفند بدهد واگر از خود آنها بدهد تا وقتى به چهل نرسيده، زكوة بر او واجب نيست.
مسأله 1933 - انسان مىتواند زكوة را در هشت مورد مصرف كند.
اول - فقير وآن كسى است كه مخارج سال خود وعيالاتش را ندارد و كسيكه صنعت يا ملك يا سرمايه‌اى دارد كه مىتواند مخارج سال خود را از منافع آن بگذراند فقير نيست.
دوم - مسكين وآن كسى است كه از فقير سخت تر مىگذراند.
سوم - كسيكه از طرف امام عليه‌السلام يا نائب امام مأمور است كه زكوة را جمع ونگهدارى نمايد وبحساب آن رسيد گى كند وآنرا بامام عليه‌السلام يا نائب امام يا فقرا برساند.