در تـفـسـيـر نـمـونـه ، از آوردن اصـطـلاحـات پـيـچـيـده عـلمى دورى شده و به جاى پرداختن به مـسـائل ادبـى و عـرفـانـى و مـانـنـد آن ، تـوجـه خـاصـى بـه مسائل سازنده در زندگى مادى و معنوى گرديده است .
ايـن تـفـسـيـر بـه زبان عربى مى باشد و به قصد تفسير تمام قرآن نوشته شده ، ولى به واسـطه شهادت مؤ لف محترم ، ناتمام مانده است ، به همين خاطر از سوره حمد تا آيه 45 سوره بـقـره تـفسير شده است كه در چهار جلد به قطع وزيرى تنظيم شده و ناشر آن ، وزارت ارشاد اسلامى است . سبك تفسير فلسفى عرفانى ، فقهى ، ادبى و جامع است .
روش تـفـسـيـرى : روش مـؤ لف چـنـين است كه در تفسير سوره ها و آيات قرآن ، از مباحث عميق با عناوينى مانند: رسم الخط، لغت و صرف ، قرائت ، حكمت و فلسفه ، معانى و بلاغت ، علم اسماء و عـرفـان ، اخـلاق و مـوعـظـه و گـاهـى دربـاره تـفـسـيـر و تـاءويـل بـر مـسـلكـهـاى مـخـتـلف ، در هـر قـسـمـت بـطـور گـسـتـرده وارد بـحـث شـده ،اقوال را ذكر كرده پس از آن ، نقّادى مى كند.
شـرح حـال مـؤ لف : آيـة الله مـجاهد حاج آقا مصطفى فرزند ارشد حضرت امام خمينى سلام الله عـليـه دوازدهـم رجب سال 1349 ه . ق در قم به دنيا آمد. او در سن 21 سالگى خارج فقه را از آية الله بروجردى و خارج اصول را از منبع پر فيض پدر بزرگوارش و علامه بزرگ مرحوم آيـة الله داماد، فرا گرفت . مرحوم حاج آقا مصطفى خمينى ، علاوه بر مقام و درجه اجتهاد در فقه و اصول ، در فلسفه و كلام نيز مهارت داشت .
وى مـدت ده سـال در حـوزه نـجـف ، خـارج اصـول تـدريـس كـرد و قبل از تبعيد به تركيه و عراق ، در حوزه قم درس ((اسفار)) مى گفت .
از ايـشـان آثـار تـاءليـفـى پـربـارى در زمـيـنـه هـاى فـقـه ، اصول و فلسفه به جا مانده است .
از بـرجـستگى شخصيت آن متفكر، مفسّر و فقيه بزرگ ، همين بس كه حضرت امام (ره ) درباره اش فرمود:
((مصطفى اميد آينده اسلام بود))(221) او در روز دوشنبه دوم آبان سال 1356 به شهادت رسيد.
بقيه تفسيرهاى مشهور شيعه به قرار زير است :
((التفسير لكتاب الله المنير))، نوشته محمد كرمى ابن طه هويزى .
((اطيب البيان فى تفسير القرآن ))، نوشته سيد عبدالحسين طيّب .
((الجديد فى تفسير القرآن المجيد))، شيخ محمد سبزوارى نجفى .
((الفرقان فى تفسير القرآن و السنّة ))، نوشته محمد صادقى تهرانى .
((انوار درخشان در تفسير القرآن )) نوشته سيد محمد حسينى همدانى .
((تفسير آسان )) نوشته محمدجواد نجفى .
((تفسير اثنى عشرى ))، نوشته حسين بن احمد حسينى شاه عبدالعظيمى .
((تفسير جامع ))، نوشته سيد ابراهيم بروجردى .
((روان جاويد))، نوشته ميرزا محمد ثقفى تهرانى .
((مخزن العرفان ))، نوشته بانو امين اصفهانى .
كتاب البيان كتابى است در علوم قرآنى كه در جزوه مربوط به علوم قرآنى از آن نامبرده ايم و اين كتاب به عنوان مقدم تفسير است و فقط تفسير سوره حمد در آن آمده و كتابهايى در اين حد از نظر كمّى در تفسير معرفى نشده است .
نام معروف آن ((تفسير طنطاوى )) و سبك آن علمى است . اين تفسير داراى 26 جزء و در سيزده جلد به چاپ رسيده است .
طـنـطـاوى ، صـاحـب تـفـسـيـر مـزبـور، مـنـسـوب بـه ((طـنـطـا)) شـهـرى در شـمـال مـصـر اسـت . وى در سـال 1287 ه . ق بـه دنـيـا آمـده و در سـال 1358ه . ق در گذشته است . او از اساتيد دانشگاه الازهر و