با اين كه زرتشتيان مى گويند آتش پرست نبوده و خدا پرست هستند، ولى معتقدند كه آتش آتشكده نبايد هيچ گاه خاموش شود و بايد هميشه روشن باشد ؛ و موبدى كه آتش را به هم مىزند و روشن نگه مى دارد بايد جلوى بينى و دهان خود را با پارچه اى ببندد، تا نفس او آتش راآلوده نكند. هنگام ورود به آتشكده خانم ها نبايد بى حجاب باشند و بعد از زيارت هم نبايد به آتش آتشكده ، پشت شود. آتش در وسط اتاق و در جايى قرار دارد كه آفتاب نبايد به آنبتابد، و در مجمر هميشه سوزان و روشن است . نيز زرتشتيان به پاس گرامى داشت آتش مقدّس، شمع روشن را خاموش نمى كنند و بر آن نمى دمند.استعمال دخانيات نزد آن ها ممنوع است ؛ زيرا بايد چوب كبريت را با دهان خاموش كنند و ايناهانت به آتش است .
در كتاب اوستا (يسناى 11 و 17) آتش را پنج نوع مى شمارد و اسامى آن ها عبارتند از:
1- آتش معابد كه آتش و هرام ناميده مى شود.
2- آتش در جسم و جان آدميان وجانوران .
3- آتش نهفته در نباتات .
4- آتش نهفته در ابر (صاعقه ).
5- آتش موجود در بهشت در حضور اهورا مزدا.
آلات و ادوات آتشكده عبارت است از: هاون ، براى فشردن هوم يا گياه ، دسته هاون ، چوب برسم، كه موبد به وسيله آن ، مشعل آتش را به هم مى زند و از خاموش شدن جلوگيرى مى كند،برسمدان ، كارد كوچك ، چند جام ، چند پياله ، رسن و ريسمان و سنگ بزرگ چهار گوشه اىبه نام (ارويس گاه ) كه آلات مزبور را روى آن مى گذارند.(340)
زرتشتيان ، اجساد مردگان خودرا در محلّى به نام برج يا دخمه خاموشان ، در فضايى باز،قرار مى دادند تا طعمه لاشخوران شود؛ زيرا نزد آنان عناصر خاك ، آب و آتش ، مقدّس است ونبايد آلوده شود. دليل ديگر آن كه اين رسم مغان بوده كه مردگان خود را طعمه حيوانات مى كردند. هنگام كفن و دفن اگر كسى دستش به جسد مرده برسد بايدغسل مس ميّت به جا آورد؛ و براى انجام اين كار تنها، آب ، كافى نيست بلكه ابتدا بايد مقدارى(ادرار گاو) كه به خاطر اثر ضدّ عفونى اش ، در آيين زرتشت از مطهّرات شمرده شده است با آب ، مخلوط شود و با آن بدن را ضدّ عفونى كرد، سپس با آب خالص شست و شو داد.
براى مرده ، سه روز مراسم عزا مى گيرند ؛ و به آن (پُرسه ) مى گويند. پس از آنمراسمى در سر سى روز، چهل روز و سر سال براى شخص از دنيا رفته برگزار مى كنند.
امّا موبدان روشنفكر تهران و غير آن ،درچند سال اخير اين رسم را لغو كرده اند، مردگان را پساز شست و شو و كفن در پوششى از فلز نازك ، قرار داده و در گورهاى سنگى يا سيمانى ،مدفون مى كنند، تا هم هوا را آلوده نسازند و هم از آن منظره نازيبا، جلوگيرى كرده باشند؛زيرا معتقدند كه اين رسم مغان بوده و جزو آداب و رسوم زرتشتيان نبوده است .(341)
قرآن مجيد.
آشنايى با تاريخ اديان ، غلامعلى آريا، مؤ سّسه فرهنگى و انتشاراتى پايا، تهران ،1376.
اسلام و عقايد و آراء بشرى ، يحيى نورى ، انتشارات مجمع معارف اسلامى ، تهران ، چاپ هشتم ،خرداد 1357.
آموزش دين ، علاّمه طباطبايى ، انتشارات جهان آرا.
اديان زنده جهان ، رابرت . ا. هيوم ، ترجمه عبدالرّحيم گواهى ، دفتر نشر فرهنگ اسلامى ،تهران ، 1369 ش .
اصل و نسب و دين هاى ايرانيان باستان ، عبدالعظيم رضايى ، نشر موج ، 1372ش .
الميزان فى تفسير القرآن ، سيد محمد حسين طباطبائى ، بيروت ، 1391 ه .
انتظار مسيحا در آيين يهود، جوليوس كرينستون ، ترجمه حسين توفيقى ، نشر مركز مطالعات وتحقيقات اديان و مذاهب ، قم .
اوستا، ترجمه جليل دوست خواه ، انتشارات مرواريد، 1374 ش .
بحار الانوار، علاّمه مجلسى ، چاپ بيروت ، 1403 ه.
بشارات عهدين ، محمد صادقى ، انتشارات دار الكتب الاسلاميّه ، 1362 ش .
تاريخ اديان ، تاءليف على اصغر حكمت ، انتشارات ابن سينا، تهران ، بى تا، 1345 ش .
تاريخ اديان و مذاهب جهان ، عبدالله مبلّغى ، نشر سينا، 1373ش .