من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم43 دلبرا بنده نوازيت که آموخت بگو همتم بدرقه راه کن اي طاير قدس44 اي نسيم سحري بندگي من برسان خرم آن روز کز اين مرحله بربندم بار حافظا شايد اگر در طلب گوهر وصل پايه نظم بلند است و جهان گير بگو تا کند پادشه بحر دهان پرگهرم46

لطف‌ها مي‌کني اي خاک درت تاج سرم که من اين ظن به رقيبان تو هرگز نبرم که دراز است ره مقصد و من نوسفرم45 که فراموش مکن وقت دعاي سحرم و از سر کوي تو پرسند رفيقان خبرم ديده دريا کنم از اشک و در او غوطه خورم تا کند پادشه بحر دهان پرگهرم46 تا کند پادشه بحر دهان پرگهرم46

جوزا سحر نهاد حمايل برابرم ساقي بيا که از مدد بخت کارساز کامي که خواستم ز خدا شد ميسرم

يعني غلام شاهم و سوگند مي‌خورم2) کامي که خواستم ز خدا شد ميسرم کامي که خواستم ز خدا شد ميسرم