من دوستدار روي خوش و موي دلکشم گفتي ز سر عهد ازل يک سخن بگو69 من آدم بهشتيم اما در اين سفر در عاشقي گزير نباشد ز ساز و سوز70 شيراز معدن لب لعل است و کان حسن از بس که چشم مست در اين شهر ديده‌ام71 شهريست پر کرشمه2) حوران ز شش جهت بخت ار مدد دهد که کشم رخت سوي دوست گيسوي حور گرد فشاند ز مفرشم

مدهوش چشم مست و مي صاف بي‌غشم آن گه بگويمت که دو پيمانه درکشم حالي اسير عشق جوانان مه وشم استاده‌ام چو شمع مترسان ز آتشم من جوهري مفلسم ايرا1) مشوشم حقا که مي نمي‌خورم اکنون و سرخوشم چيزيم نيست ور نه3) خريدار هر ششم گيسوي حور گرد فشاند ز مفرشم گيسوي حور گرد فشاند ز مفرشم

حافظ عروس طبع مرا جلوه آرزوست آيينه‌اي ندارم از آن آه مي‌کشم

آيينه‌اي ندارم از آن آه مي‌کشم آيينه‌اي ندارم از آن آه مي‌کشم