ايوب(ع) هنگام بيمارى خود، وقتى همسرش در انجام كارى تأخير كرده بود، سوگند خورد اگر بهبودى يابد، صد تازيانه بر او بزند، ولى از آنجا كه آن زن خدمات ارزندهاى به آن حضرت انجام داده بود، خداوند به آسانترين وجهى به ايوب دستور اجراى سوگند داد؛ به اين ترتيب كه دستهاى كوچك از گياه و يا ريحان و يا چيز ديگرى تهيه نموده و آن را يك بار بر او بزند و اين خود، به منزلهصد ضربه تازيانه تلقى شود و به اين نحو، ايوب(ع) كفاره سوگند خود را ادا كرد.
اين كار يك نوع گشايش و راه خروج از عهد و پيمان است كه خداوند آن را براى تقواپيشگان و فرمانبرداران خود ارائه مىدهد، به ويژه در حقّ همسرِ شكيبا و راستگو و نيكسرشت حضرت ايوب(ع).
و با اين فرموده خويش به اين مطلب اشاره كرده است:
«وَخُذ بِيَدِكَ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَلا تَحْنَثْ».
1- حضرت ايوب(ع) از نسل ابراهيم(ع) است. مادرش دختر لوط(ع) و همسرش «ليا» دختر يعقوب بود. نيز گفتهاند
«رحمه» دختر افرائيم بود و گفته شده، دختر منشا بن يوسف بن يعقوب بوده است. طبرى مىگويد: حضرت ايوب
هنگام وفات 93 سال داشت و برخى آن را بيشتر ذكر كردهاند و ابن عباس گفته است: بدين جهت او را ايوب
گفتند كه وى در همه حالات با خداى خويش در راز و نياز بود. 2- نساء (4) آيه 163. 3- أنبيا (21) آيات 83 - 84. 4- ص (38) آيات 41 - 44.